Kolekcja Sztuki XX i XXI wieku

Grafika zastępcza dla video
Grafika zastępcza dla video
Contra-compositie XV / Kontrkompozycja XV

Theo van Doesburg

Contra-compositie XV / Kontrkompozycja XV

Udostępnij:
Datowanie: 1925
Technika: malarstwo olejne
Materiały:olej, płótno
Rozmiar:z ramą: wys. 51,5 cm, szer. 51,5 cm; bez ramy: wys. 50 cm, szer. 50 cm
Sposób nabycia:dar
Data nabycia: 1931
Numer inwentarzowy:MS/SN/M/31
Dzieło dostępne na ekspozycji:tak

Opis dzieła

Obraz sprawia wrażenie wycinka większej całości. Przypomina oglądany przez kwadratowy wizjer detal wzoru dekorującego parkan albo ścianę. Masywność czarnej kratownicy na białym tle rozbijają jedynie trzy pola w kolorze czerwonym, niebieskim i żółtym. Brak zbędnych dekoracji i prostota elementów geometrycznych to kwintesencja dyscypliny formalnej. Wrażenie ożywczego ruchu, wibracji i trójwymiarowości wywołują dynamiczne skosy oraz swoiste złudzenie przenikania się białych i czarnych elementów. „Kontrkompozycja XV" należy do serii obrazów o tym samym tytule i kolejnych numerach. Poprzedzały je 22 szkice zebrane w portfolio „Liber Veritatis" (1924–27). Termin „Kontrkompozycja" został po raz pierwszy użyty przez Van Doesburga w 1925 jako określenie obrazów geometrycznych o diagonalnym układzie elementów. Oznaczało to zerwanie z neoplastycyzmem, którego zasady dopuszczały stosowanie pionu i poziomu w komponowaniu obrazów. Nowy kierunek został nazwany elementaryzmem (1926).



Paulina Kurc-Maj (Cytat za: „Abecadło", red. Jarosław Lubiak, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 2010, s.nlb. [71])

Wystawy

Kobro y Strzemiński. Prototipos vanguardistas, Museo Nacional Centro de Arte Reina Sofia, Madrid, 2017-04-25 - 2017-09-18

Theo van Doesburg

Artysta ten, to obok Pieta Mondriana najważniejszy przedstawiciel De Stijl – holenderskiego ugrupowania awangardowego. Odpowiadał za wydawanie pisma „De Stijl” (1917–31). Zajmował się malarstwem, poezją i architekturą. Jego projekty wnętrz (m.in. Café Aubette w Strasburgu, 1926–28) i typografia korespondowały ze stylistyką konstruktywizmu oraz szkoły Bauhaus, będąc przykładem tendencji racjonalno-geometrycznych w sztuce użytkowej. uczestniczył w ruchu dada. Współpracował m.in. z Kurtem Schwittersem i pod pseudonimem I. K. Bosnet wydawał czasopismo „Mécano” (1922–23). Na krótko przed nagłą śmiercią opublikował pierwszy numer...

Zobacz także
Powiązane obiekty