Kolekcja Sztuki XX i XXI wieku

Grafika zastępcza dla video
Grafika zastępcza dla video
Akt (1)

Katarzyna Kobro

Akt (1)

Udostępnij:
Datowanie: 1925-1927
Technika: rzeźba
Materiały:gips
Rozmiar:wys. 22 cm, szer. 13 cm, głęb. 19 cm
Sposób nabycia:dar
Data nabycia: 31.03.1930
Numer inwentarzowy:MS/SN/R/2
Dzieło dostępne na ekspozycji:tak

Opis dzieła

Odlew gipsowy otwierający, w kolejności umownej, zestaw trzech niewielkich „Aktów kobiecych", hipotetycznie datowanych a przekazanych w darze gminie miasta Łódź i włączonych 31 III 1930 do zbiorów  Muzeum. Dwie  rzeźby  w gipsie  artystka  wystawiła po  raz pierwszy  na „Salonie  Modernistów",  Warszawa  1928,  być  może właśnie z tego zespołu. W latach 30. „ Akty (1), (2) i (3)" prezentowane były w kolekcji muzealnej, początkowo w „Sali artystów łódzkich”,  następnie  w „Międzynarodowej  Kolekcji  Sztuki  Nowoczesnej". Autor wstępu do„Katalogu Działu Sztuki nr 1" (Łódź 1930) dostrzegł, iż są to dzieła „zajmujące doskonałym opanowaniem rzeźbiarskiej formy, ścisłą i celową logiką i architektoniką bryły”.



Modelowała je  w glinie,  bezpośrednio  z natury, studiując  najpewniej  własne  ciało, do czego upoważnia porównanie ich form z zachowanymi fotografiami osobistymi. Postrzegała ten rodzaj twórczości w kategoriach sztuki „wypoczynkowej”. „Akt (1)" to kobieta siedząca z podwiniętymi nogami, o szczupłym torsie lekko wysuniętym do przodu, „sferycznych”, jak u „Madonny" Jeana Fouqueta, piersiach, ściągniętych ramionach z lewą ręką zgiętą na plecach, prawą opuszczoną wzdłuż boku i odrzuconą w tył głową, złożoną równocześnie na lewym uniesionym ramieniu. Forma obła i miękka, miejscami o ostrych krawędziach i  charakterystycznych  podcięciach,  zagłębieniach. Zsyntetyzowana na granicy abstrakcji figuratywność daje przy oglądzie tej rzeźby zaskakujące niekiedy widoki ciała, nieoczekiwanie jakby przesłoniętego spódnicą, z twarzą ukrytą pod zgeometryzowaną „czapeczką”. „Akt" ten i wszystkie nam znane mają bryły zwarte, z założenia pozbawione jakichkolwiek otworów, co wyraźnie odróżnia je od rozwiązań Umberto Boccioniego czy Aleksandra Archipenki,  z którymi  w dotychczasowej  literaturze  zwykło  porównywać się poszukiwania Kobro, niejako w ślad za przedwojenną krytyką, zasugerowaną najpewniej ilustracyjnym materiałem porównawczym w „Kompozycji przestrzeni. Obliczenia rytmu czasoprzestrzennego" (Łódź 1930).



Ciało stanowi dla niej „jedność organiczną” w przestrzeni i jako takie posiada swe własne granice naturalne, w przeciwieństwie do „kompozycji przestrzeni" (abstrakcyjnego pojęcia nowoczesnej rzeźby) pozbawionej takich granic, a w myśl założeń unizmu przez otwarcie na przestrzeń zdolnej do włączenia się w jej nieskończoność. „Akty" analizowane z tego punktu widzenia ujawniają nam nie zbadany aspekt teorii unizmu. Z niniejszego „Aktu" w 1990  r.  wykonano  we  Francji,  na  podstawie umowy Muzeum Sztuki z Galerią Frannki Berndt, odlew w czarno patynowanym brązie (wł. prywatna).



Zenobia Karnicka, cytat z katalogu: „Katarzyna Kobro 1989-1951. W setną rocznicę urodzin", kat. wystawy, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 1998, s. 128)



 

Wystawy

Katarzyna Kobro, Władysław Strzemiński, Centralne Biuro Wystaw Artystycznych ZPAP, Łódź, 1956-12-01 - 1957-01-01
Katarzyna Kobro (1898-1951). W setną rocznicę urodzin., 1998-10-21 - 1999-01-17
a.r.Artistes revolutionnaires de Łódź, Musee d'Ixelles, Bruksela, 2001-10-17 - 2002-01-06
Poruszone ciała. Choreografie nowoczesności, 2016-11-18 - 2017-03-05

Bibliografia

Katalog Działu Sztuki nr 1, rozdz.: poz. 86, Łódź : Wydawn. Magistratu m. Łodzi ; Ludomir Mazurkiewicz i S-ka (druk) [Miejskie Muzeum Historii i Sztuki im. J. i K. Bartoszewiczów w Łodzi], 1930, s. 16.,Karnicka Zenobia, Janina Ładnowska, Elżbieta Fuchs,

Katarzyna Kobro
Katarzyna Kobro

Rzeźbiarka i teoretyczka sztuki, była jedną z najwybitniejszych artystek związanych z awangardą międzywojenną w Polsce. Urodziła się w Moskwie w rodzinie o niemieckich korzeniach. Od 1917 roku studiowała w Szkole Malarstwa, Rzeźby i Architektury w Moskwie (później II Państwowe Wolne Pracownie Artystyczne) i szybko związała się ze środowiskiem lewicy konstruktywistycznej. W tym czasie poznała też swojego przyszłego męża, Władysława Strzemińskiego. W 1920 roku artystka przeniosła się do Smoleńska, gdzie współpracowała ze Strzemińskim, m.in. projektując plakaty dla Rosyjskiej Agencji Telegraficznej, ROSTA i uczestnicząc w obradach...

Inne dzieła tego artysty / artystki
Dzieła w tej samej kolekcji
Zobacz także
Powiązane obiekty