Kolekcja Sztuki XX i XXI wieku

Ewa Partum

Samoidentyfikacja

Udostępnij:
Datowanie: 2013 r.
Technika: fotomontaż, fotografia czarno-biała
Materiały:papier fotograficzny
Rozmiar:wys. 40 cm, szer. 60 cm (każdy)
Sposób nabycia:zakup (dotacja MKiDN)
Data nabycia:
Numer inwentarzowy:MS/SN/F/2991/1-14
Dzieło dostępne na ekspozycji:tak

Opis dzieła

Praca to fotomontaż. Zestawia obraz zatłoczonej ulicy w pochmurny, deszczowy dzień z autoportretem nagiej artystki. Praca krytycznie odnosi się do tematu widzialności kobiet i roli wyznaczonej im spo- łecznie. Pyta, czy rola kobiety ogranicza się do fizycznej atrakcyjności. Partum jest jedną z najważniejszych polskich twórczyń konceptualnych i feministycznych.



Pośrodku tłumu idzie spokojnie naga kobieta. Ludzie spieszą się, mijają, nie zwracając uwagi na to, co dzieje się wkoło, kobieta pozostaje niezauważona. Samoidentyfikacja, wykorzystując fotografię i fotomontaż, zestawia obraz zatłoczonej ulicy w pochmurny, deszczowy dzień, z wizerunkiem, który zakłóca tę zwyczajną codzienność, tworząc niepokojącą sytuację. Akt staje się tu swoistym autoportretem, artystka rozpoznaje za jego pomocą własną rolę w społeczeństwie (tłumie) i zdaje pytanie o to, czy funkcja kobiety ogranicza się tylko do atrakcyjności ciała przykrywanego ubraniem. Inne fotografie z tego cyklu ukazywały Partum w rzeczywistości miasta: obok policjantki, na ulicy, w kolejce, przed siedzibą władz państwowych. Na otwarciu pierwszego pokazu samoidentyfikacji w 1980 roku w Małej Galerii w Warszawie artystka wykonała performens pojawiając się na wernisażu nago. Własne ciało było częstą materią jej działań artystycznych, podejmujących kwestie przemijania, starzenia, stereotypów postrzegania kobiety przez pryzmat jej cielesności oraz podporządkowania kobiety mężczyźnie. Jej działania często są traktowane jako jedne z pierwszych manifestacji feminizmu w sztuce polskiej. Ewa Gałązka Cytat za: Abecadło, red. Jarosław Lubiak, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 2010, s.nlb. [317]

 

Ewa Partum
Ewa Partum

Obok performensu w kręgu jej zainteresowań pozostawała również sztuka konceptualna, interwencje w przestrzeni publicznej. Ważnym elementem jej twórczości jest „poezja konceptualna” realizowana w postaci obiektów poetyckich, w których pojawiał się również cielesny element – odcisk pomalowanych czerwoną szminką ust artystki. Na początku lat 70. XX wieku prowadziła w Łodzi Galerię Adres, która prezentowała sztukę konceptualną, performens, rejestrowała akcje, interwencje, pokazywała dokumentacje artystów z kręgu fluxus. Ewa Gałązka (Cytat za: „Abecadło", red. Jarosław Lubiak. Łódź: Muzeum Sztuki w Łodzi. 2010. s. 317).  

Inne dzieła tego artysty / artystki
Zobacz także
Powiązane obiekty