PROTOTYPY 02: CODEX SUBPARTUM
W kolekcji Muzeum Sztuki w Łodzi znajdują się prace zawierające elementy notacji muzycznej a także instrukcje wykonawcze, są też prace nazwane partyturami oraz prace stworzone z myślą o muzycznej realizacji – większością z nich nie zajmujemy się na wystawie Codex Subpartum. To dlatego, że muzyka nie jest tylko dopełnieniem pracy wizualnej czy spełnieniem życzenia jej autora. Muzyka jest narzędziem interpretacyjnym, jest odkrywaniem ukrytych kodów, tekstów i kontekstów, jest też sposobem ukazywania tego, co pozostaje niemożliwe do zobaczenia. Wystawa nie jest więc translacją widzialnego na słyszalne i nie redukuje prac wizualnych do partytur graficznych. Jest próbą transmutacji niewidzialnych treści obrazów w „widzialne” – za pomocą dźwięku; bardziej niż odnajdywaniem partytur na powierzchni obrazów jest tworzeniem głosów wykonawczych, trajektorii muzycznych gestów poruszających się w głąb. W Codex Subpartum dźwięk służy nam więc do poszukiwania słów w pra-piśmie Wacława Szpakowskiego, wspomnień w grafikach Mony Vatamanu i Florina Tudora, algorytmów obliczeniowych w diagramach Suzanne Treister, eliksirów zniekształcających widzenie w pracach Boba Cobbinga.
Michał Libera, Barbara Kinga Majewska, Konrad Smoleński oraz Zinc & Copper
Wystawa jest częścią projektu Prototypy testującego tytułowe pojęcie na materiale z kolekcji Muzeum Sztuki. W jego ramach zaproszeni artyści i artystki używają dzieł z zasobów muzealnych do prób modelowania współczesnej rzeczywistości. Dzięki ich działaniom kolekcja ms zamienia się w zasób praktyk i metod oczekujących na aktualizację, ponowne wykorzystanie i uruchomienie. Powtórna eksploatacja już istniejących prac i testowanie ich potencjału w zmienionych kontekstach stanowi wyraz troski o zrównoważenie, w duchu ekologicznym, „produkcji” nowych prac. W roku 2019 w ramach trzech edycji projektu z dziełami z kolekcji ms twórczo pracują: Dom Mody Limanka, zespół złożony z Barbary Kingi Majewskiej, Michała Libery i Konrada Smoleńskiego oraz Carolina Caycedo.
Prototyp – czyli koncept mogący służyć jako punkt wyjścia dla rozwiązań pozwalających przekształcać rzeczywistość – tworzy też ramę dla całości tegorocznego programu instytucji. Sztuka jest w nim ujmowana jako źródło inspiracji dla nowych narracji wspólnotowych, pole testowania krytycznego i subwersywnego potencjału gestów artystycznych, ale również jako zasób form do powtórnego użycia w cyklu produkcyjnym uruchamianym przez kolejne generacje artystów. W takim ujęciu sztuka nie służy ilustracji już istniejących idei – społecznych, politycznych, czy jakichkolwiek innych – lecz staje się laboratorium, w którym są wykuwane nowe rozwiązania, potencjalnie społecznie czy politycznie istotne.
Seria wystaw realizowanych w ramach projektu Prototypy służy stworzeniu otwartego katalogu działań, jakie można podejmować przy użyciu kolekcji muzealnej. Stanowi eksperyment w podejściu do podstawowej misji Muzeum Sztuki, jaką jest mediacja między sztuką a publicznością – tym razem realizowany przy użyciu środków artystycznych.
Więcej o wystawie TUTAJ
