Peter Downsbrough
Bez tytułu
Datowanie: | 1982 |
Technika: | ready-made, asamblaż, kolaż |
Materiały: | drewno, metal, gazeta, fotografia, farby |
Sposób nabycia: | dar |
Data nabycia: | 16.07.1983 |
Numer inwentarzowy: | MS/SN/R/322/1-12 |
Dzieło dostępne na ekspozycji: | tak |
Opis dzieła
Stojak z prasą i kostkami do gry odwołuje się do tematyki chętnie podejmowanej przez konceptualizm – zagadnień budowy języka i komunikacji. Wśród gazet widnieją tytuły popularnych dzienników: „Rzeczpospolita”, „Le Figaro”, „Vooruit” i „The Herald Tribune”. Ich stronice zawierają również dodane przez artystę fotografie. Przedstawiają one dłoń w różnych gestach, czasem z kostką do gry, która pozwala na wylosowanie określeń. Podobny charakter mają fragmenty kości umieszczone na czarnym postumencie obok stojaka. Przez te artystyczne interwencje zostaje podany w wątpliwość obiektywizm prasy i ujawniona jest przypadkowość struktury przekazywanych informacji.
Przegląd prasy, jaki oferuje nam Peter Downsbrough, rozpoczyna dziennik „Rzeczpospolita” z dnia 1 maja 1982 roku. Na pierwszej stronie czytamy, iż w hołdzie bojownikom ruchu robotniczego złożono wieńce przy Bramie Straceń na warszawskiej Woli. Na tym właśnie doniesieniu artysta umieścił artystyczną interwencję – zdjęcie ręki rzucającej kośćmi do gry z napisami and/set, hold/or. Podobne interwencje zawierają także kolejne Gazety – „Le Figaro”, „Vooruit” oraz „Herald Tribune”. W tym prostym zabiegu artysta podważa obiektywność prasowego przekazu, podkreśla przypadkowość struktury, w jakiej ujęte są codzienne propagandowe lub sensacyjne doniesienia. Częścią instalacji jest stolik, na którym umieszczono imitacje tych samych kości do gry – w ten sposób Downsbrough zachęca widza/czytelnika do samodzielnej i krytycznej lektury. Słowo jako znak graficzny, ale i nośnik sensu, jest w centrum zainteresowań twórcy. W latach 70. wydał on kilka książek, m.in. Tale of the space between czy Notes on Location, w których przestrzeń strony staje się miejscem dekonstruowania znaczeń za pomocą prostych, celnych zabiegów, takich jak chociażby dzielenie na sylaby, ujawniające wielość odczytań z pozoru banalnych zwrotów. Artysta umieszcza słowa również na ścianach galerii, ale także w przestrzeni publicznej, za pomocą języka badając kontekst miejsca.
Katarzyna Słoboda Cytat za: "Abecadło", red. Jarosław Lubiak, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 2010, s.nlb.[73]
Połączenie gazet, autorskich fotografii i kości do gry niesie ze sobą refleksję nad, znajdującym się pod władzą przypadku, obliczem współczesnego świata – krajobrazem miejskim i jego medialną reprezentacją. W twórczości Petera Downsborougha wyróżnić można kilka uzupełniających się wątków. Jego instalacje, w tym także te umieszczane w przestrzeni miejskiej, operują jedynie liniami pionowymi i poziomymi. Poza tym, w nurcie poezji konkretnej, artysta tworzy książki i prace plastyczne wykorzystujące jako budulec zarówno formę graficzną słowa, jak i jego znaczenie. Pojawiający się motyw rzutu kości dotyka problemu przypadkowości, wchodzi w grę z regułami świata sztuki i podważa tradycyjny wymiar dzieła. W należącej do zbiorów Muzeum Sztuki pracy te wątki splatają się i przenikają, afirmując rytm współczesnego życia. Ascetyczny postument i wieszak stanowią minimalistyczną ramę dla niedających się uporządkować treści zaczerpniętych z rzeczywistości.
Anna Nawrot (Cytat za: "Korespondencje. Sztuka nowoczesna i uniwersalizm", red. Jarosław Lubiak, Małgorzata Ludwisiak, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 2012, s. 656).