Kolekcja Sztuki XX i XXI wieku

Edward Łazikowski

Obiekt 219A

Udostępnij:
Datowanie: 1992
Technika: fotografia, rysunek
Materiały:karton, papier fotograficzny, emulsja światłoczuła, ołówek, akryl
Rozmiar:wys. 70 cm, szer. 100 cm
Sposób nabycia:zakup (dotacja MKiDN)
Data nabycia: 11.08.2021
Numer inwentarzowy:MS/SN/F/3186
Dzieło dostępne na ekspozycji:tak

Opis dzieła

Działanie w galerii QQ było kontynuacją refleksji Edwarda Łazikowskiego na temat fragmentaryczności istnienia świata, a także, jak pisał autor „fragmentaryczności jego dostępu do naszej wrażliwości. Drugim problemem, który także w tym czasie skupiał moją uwagę, było zagadnienie przedłużeń (i pośrednictwo) jednych bytów przez inne”. Wątki te podejmowane były przez artystę m.in. w trakcie wystawy "Dwa obiekty, strefy pośrednie" w Galerii Wschodniej, a także w formie instalacji "Obiekt 186A" wykonanej w Stargardzie Szczecińskim. 

W galerii QQ Łazikowski stworzył wykonaną z drewnianych listew instalację, która wypełniła przestrzeń. Połączone ze sobą listwy tworzyły ciągi i skierowane były do środka sali. Na jej środku znajdował się taboret, na którym siedział artysta ubrany w specjalnie zaprojektowany biały kostium z kapturem. Dzięki konstrukcji, siedząc na taborecie artysta był w stanie poruszać całym drewnianym szkieletem z listew. Umieszczony w przestrzeni galerii magnetofon emitował dźwięk poruszającego się arkusza blachy, nagranego podczas jednego z wcześniejszych działań. Do taboretu przymocowane zostało naczynie z czerwoną farbą. Ostatnim elementem działania było zanurzenie ręki w czerwonej cieczy i gwałtowne wyciągniecie jej. 

Jakub Gawkowski


Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury - państwowego funduszu celowego.




Edward Łazikowski
Edward Łazikowski

Edward Łazikowski (ur. 1939 w Bąkowie Górnym) - artysta intermedialny związany z Łodzią. Teoretyk sztuki, pisarz, performer, twórca obiektów, rysunków i fotografii. Jego debiutancka wystawa odbyła się w 1964 roku w Krakowie w klubie jazzowym Helikon. Po odbyciu służby wojskowej i pierwszych próbach artystycznych, podjął studia w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi (1970-1975).  Zaczynał jako performer i autor konceptualnych interwencji („Moje Apele” Relartacje, Dłusko, 1977). Jednak wkrótce postanowił stworzyć ekwiwalent dla działania performatywnego w postaci obiektu. Od początku lat 80. tworzy wieloelementowe...

Inne dzieła tego artysty / artystki
Zobacz także