Kolekcja Sztuki XX i XXI wieku

Grafika zastępcza dla video
Grafika zastępcza dla video
Powidok słońca. Przestrzeń (Kompozycja solarystyczna)

Władysław Strzemiński

Powidok słońca. Przestrzeń (Kompozycja solarystyczna)

Udostępnij:
Datowanie: 1948
Technika: malarstwo olejne
Materiały:płótno, farby olejne
Rozmiar:wys. 50 cm, szer. 60,5 cm
Sposób nabycia:dar
Data nabycia:
Numer inwentarzowy:MS/SN/M/1992
Dzieło dostępne na ekspozycji:tak

Opis dzieła

Opis dedykowany osobom ze spektrum autyzmu

Kompozycja solarystyczna/Przestrzeń to obraz abstrakcyjny. Obraz abstrakcyjny nie przypomina obrazów z codziennego świata. Sztuka abstrakcyjna używa kolorów, linii i kształtów, ale one nie pokazują rzeczy, roślin, zwierząt ani ludzi.

Sztuka abstrakcyjna jest wynalazkiem XX wieku. W sztuce wcześniejszych czasów nie ma sztuki abstrakcyjnej.

Władysław Strzemiński namalował obraz, który pokazuje, jak oko widzi. Każdy człowiek widzi dzięki oczom. To zmysł wzroku.

Oko widzi światło. Światło – albo światło słońca, albo światło ognia, albo światło żarówki – robi ślad na dnie oka. Ten ślad jest w oku bardzo krótki czas.Ale kiedy światło jest silne, wtedy zostawia ślad w oku na długo. Bo oko to część ciała. Każda część ciała męczy się. Oko męczy się od światła.

Ślad światła wewnątrz oka to powidok. Im silniejsze światło dostało się do oka, tym silniejszy jest powidok. Powidok przypomina obraz tego, co widziało oko, nawet gdy człowiek już ma oczy zamknięte. Powidok szybko zanika.

Strzemiński namalował obraz, który przypomina ślad światła wewnątrz oczu – powidok.

Strzemiński nie namalował kształtów równo – bo oko porusza się. Podzielił obraz żółtymi, czerwonymi i czarnymi liniami. Te linie przypominają drogi ruchu oczu.

Obraz Kompozycja solarystyczna/Przestrzeń jest podobny do innego obrazu Strzemińskiego - Powidok światła. Pejzaż.

Autor skryptu: Leszek Karczewski


Władysław Strzemiński
Władysław Strzemiński

Władysław Strzemiński, artysta i teoretyk, był czołowym przedstawicielem awangardy międzywojennej w Polsce. Urodził się w zaborze rosyjskim, w Mińsku, w rodzinie polskiej. Studiował w elitarnej Wojskowej Szkole Inżynieryjnej im. cara Mikołaja w Petersburgu. Podczas pierwszej wojny światowej doznał poważnych obrażeń, w wyniku których stracił jedną rękę, nogę i widzenie w jednym oku. Od 1917 roku bliżej zainteresował się sztuką i wtedy – lub rok później – poznał też swoją przyszłą żonę, Katarzynę Kobro. Od 1918 roku aktywnie działał w środowisku konstruktywistów rosyjskich. Już wtedy uczestniczył w posiedzeniach Pododdziału...

Inne dzieła tego artysty / artystki
Dzieła w tej samej kolekcji
Zobacz także