Kolekcja Sztuki XX i XXI wieku

Opis dedykowany osobom ze spektrum autyzmu

Opis dzieła:
●    to obraz, namalowany farbami olejnymi na desce;
●    to obraz abstrakcyjny → nie przedstawia rzeczy, roślin, zwierząt ani ludzi;
●    składa się z różnych kształtów geometrycznych;
●    użyte kolory:
-    biały,
-    czarny,
-    szary,
-    różowy;
-    ugry → kolory ochry; ochra → naturalny minerał, może mieć kolory od żółtego do złocistobrunatnego.;
●    różowy wydłużony kształt może przypominać sylwetkę kobiecego ciała;
●    obraz jest zróżnicowany fakturowo → to znaczy: nie wszystkie farby są nałożone płasko, gładko; w tle obrazu są wyraźne grudki farby.

Autor skryptu: Małgorzata Wiktorko

Opis dedykowany osobom słabo słyszącym i niesłyszącym

Kompozycja Marii Nicz-Borowiakowej to obraz abstrakcyjny. Składa się z wielu płaszczyzn w starannie dobranych kolorach. Elementy kompozycji są geometryczne, architektoniczne. Formy malarskie są zróżnicowane pod względem faktury, barwy, kształtu. Kolorystyka obrazu została starannie opracowana. Poprzedził ją szkic, pokazujący koncepcję kolorystyczną. Obraz ma różne elementy, każdy jest inny. Elementy na obrazie mają inne kształty, różne kolory i inaczej zostały pomalowane. Niektóre elementy artystka malowała płasko, na inne nakładała grubo farby. Zanim powstał obraz, Maria Nicz- Borowiakowa zrobiła rysunek- szkic, na którym zaznaczyła jakie kolory chce pokazać na obrazie. Występują kolory: ciemnobrązowy, jasnobrązowy, różowy, szary, niebieski, piaskowy, biały i czarny. Kompozycja Borowiakowej pokazuje zainteresowanie abstrakcją i konstruktywizmem.
Maria Nicz-Borowiakowa była malarką, graficzką, jedną z najważniejszych przedstawicielek polskiego konstruktywizmu. Studiowała malarstwo w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych w pracowni Stanisława Lentza. W latach 20. wyjechała do Paryża, gdzie zetknęła się z malarstwem kubistycznym. Należała do ugrupowań „Blok” i „Praesens”. Twórczość Marii Nicz- Borowiakowej skupiała się wokół kubizmu, formizmu i konstruktywizmu. W jej kompozycjach widoczne jest duże zainteresowanie architekturą. Tworzyła również projekty scenograficzne. Artystka wzięła udział w wielu zagranicznych wystawach sztuki polskiej. Znała się z takimi artystami awangardowymi jak: Henryk Stażewski, Katarzyna Kobro, Władysław Strzemiński, Mieczysław Szczuka, Teresa Żarnower. Jej mężem był inżynier mechanik Jerzy Borowiak. W związku z jego chorobą zaprzestała swojej działalności artystycznej.

Autor skryptu: Maja Pawlikowska

Poszukiwanie ładu kompozycji w harmonijnym, ale różnorodnym układzie form, barw i faktur to cecha polskiego konstruktywizmu widoczna w pracach Marii Nicz-Borowiakowej. Kompozycja to jeden z pierwszych obrazów artystki zupełnie pozbawiony elementów przedstawiających. Tworząc go, czerpała z kubistycznej i futurystycznej analizy złożonych form za pomocą prostych kształtów geometrycznych, z racjonalnej kompozycji obrazu, która była istotnym elementem puryzmu, a także sięgała po nowoczesną estetykę maszyn i przemysłu. Obraz jest wyważony i zharmonizowany zarówno pod względem rysunku, jak i barwy. Układ form jest uporządkowany osiowo, kształty proste lecz niemonotonne – dominują wśród nich kąty proste, z rzadkimi liniami ukośnymi o zgodnym kącie nachylenia, półkolami i łukami oraz różnorodność faktur. Zainteresowanie ukształtowaniem powierzchni materiałów, wywiedzione z wczesnych konstruktywistycznych prac Władimira Tatlina, znalazło później wyraz w pracach artystki wykonanych w technice kolażu.

Anna Nawrot (Cytat za: Korespondencje. Sztuka nowoczesna i uniwersalizm, red. Jarosław Lubiak, Małgorzata Ludwisiak, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 2012, s. 264).