Kolekcja Sztuki XX i XXI wieku

Zbigniew Rogalski w fotografii Powietrze przywołuje pierwotne ludzkie marzenie o lataniu – jednoznaczne z panowaniem nad przestrzenią. Wielobarwne, egzotyczne skrzydło podsyca tęsknotę za jeszcze innym mitem – mówiącym o wyidealizowanym ziemskim raju znajdującym się w zamorskich krainach. Samotne, martwe i oddzielone od ptasiego korpusu skrzydło, uwiecznione na białym tle, w oczyszczonym wnętrzu galeryjnego „białego sześcianu” jest jednak wypreparowanym atrybutem. Równie silnie, jak o władzy lotu, przypomina ono o śmierci, utracie i cierpieniu. Rogalski sięga w swoich obrazach po zawiłości niedookreślonej przestrzeni, zwielokrotnionych odbić i ulotnych spojrzeń. Pyta tym samym o moc sztuki, jej władzę nad przemijaniem i zdolność osiągania dystansu i transcendencji. Fotografia Powietrze jest ambiwalentnym głosem w dyskusji o możliwości odnalezienia w sztuce spełnienia odwiecznych tęsknot kultury europejskiej. Kieruje raczej w stronę melancholijnego oblicza twórczości.

Anna Nawrot (Cytat za: Korespondencje. Sztuka nowoczesna i uniwersalizm, red. Jarosław Lubiak, Małgorzata Ludwisiak, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 2012, s. 964).