Kolekcja Sztuki XX i XXI wieku

Edward Łazikowski

Apel Osobisty

Udostępnij:
Datowanie: 1979
Technika: fotografia czarno-biała, fotokolaż
Materiały:papier fotograficzny, emulsja światłoczuła
Rozmiar:wys. 100 cm, szer. 70 cm
Sposób nabycia:zakup (dotacja MKiDN)
Data nabycia: 11.08.2021
Numer inwentarzowy:MS/SN/F/3180
Dzieło dostępne na ekspozycji:tak

Opis dzieła

Praca przedstawia pierwszy performance wykonany przez Edwarda Łazikowskiego, który odbył się w Galerii Ślad w Domu Środowisk Twórczych w Łodzi w 1979 roku. Działanie przybrało formę „żywego plakatu”. Na wybór takiej formy wpływ miały zarówno ówczesne zainteresowania artysty teorią mediów i dziełami Marshalla McLuhana, jak i popularność polskiego plakatu i przygotowania do Międzynarodowego Biennale Plakatu. Chociaż pierwotnie działanie planowane było w przestrzeni miejskiej, do skutku doszło dopiero we wnętrzu łódzkiej galerii. Łazikowski stanął przy ścianie galerii pokrytej plakatami. Przysunięty do niej plecami, przyjął pozycję „człowieka witruwiańskiego”. Następnie pracownik galerii przytwierdził do ściany przygotowaną wcześniej białą tkaninę – afisz z napisem „Apel Osobisty”. Tkanina, która zakryła Łazikowskiego, została przymocowana najpierw w czterech rogach, a następnie przybita gwoździami z czerwonymi łebkami wokół sylwetki artysty. Ekspozycja takiego „żywego plakatu” trwała około 12 minut, po czym tkanina została zerwana.

Jakub Gawkowski


Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury - państwowego funduszu celowego.




Edward Łazikowski
Edward Łazikowski

Edward Łazikowski (ur. 1939 w Bąkowie Górnym) - artysta intermedialny związany z Łodzią. Teoretyk sztuki, pisarz, performer, twórca obiektów, rysunków i fotografii. Jego debiutancka wystawa odbyła się w 1964 roku w Krakowie w klubie jazzowym Helikon. Po odbyciu służby wojskowej i pierwszych próbach artystycznych, podjął studia w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi (1970-1975).  Zaczynał jako performer i autor konceptualnych interwencji („Moje Apele” Relartacje, Dłusko, 1977). Jednak wkrótce postanowił stworzyć ekwiwalent dla działania performatywnego w postaci obiektu. Od początku lat 80. tworzy wieloelementowe...

Inne dzieła tego artysty / artystki
Zobacz także