Rebecca Horn

Artystka wizualna - twórczyni instalacji, filmów, rzeźb, rysunków, obiektów i performansów dokamerowych. Studiowała w Hochschule für Bildende Künste w Hamburgu (1964-1970). W 1974 uczyła w California Art Institute, University of San Diego, od 1989 wykłada w Hochschule der Künste (od 2001  Universität der Künste) w Berlinie. 

W wieku 20 lat Rebecca Horn ciężko zachorowała i cały rok spędziła przykuta do sanatoryjnego łóżka (powodem choroby była praca z materiałami takimi, jak włókno szklane i poliester). Izolacja i unieruchomienie stały się dla niej impulsem do stworzenia pierwszych cielesnych rzeźb, które przybierały formę kokonów oplatających ciało bądź antropomorfizujących narzędzi, które miały imitować, przedłużać, ale też absurdalizować życiowe funkcje ciała. Na bazie tego doświadczenie tworzyła obiekty - „rzeźby cielesne”, które były wystawiane samodzielnie, lecz także służyły jej w dokamerowych perfomansach (zebranych w ramach filmu Berlin-Ćwiczenia w dziewięciu częściach, 1974–1975). Jest również autorką filmów pełnometrażowych, m.in. Der Eintänzer (The Taxi Dancer, 1978), La Ferdinanda: Sonate für eine Medici-Villa (La Ferdinanda: Sonata for a Medici Villa, 1981) and Buster’s Bedroom (1990). Jest również autorką rzeźb (świetlno-)kinetycznych i instalacji site-specific (np. Tower of the Nameless w 1994 w Wiedniu, Mirror of the Night w 1998 roku w Kolonii, High Moon w 1991 roku w Nowym Jorku, El Rio de la Luna, 1992 w Barcelonie czy Spiriti di Madreperla w 2002 roku w Neapolu). 

Brała udział w documenta 5 (1972) w Kassel na zaproszenie Haralda Szeemanna (na documenta 8 zdobyła Arnold-Bode-Preis), w kolejnym roku pokazała swoje prace na pierwszej solowej wystawie w Galerie René Block we zachodnim Berlinie (1973). Od tamtej pory brała udział w licznych grupowych wystawach w najważniejszych instytucjach sztuki, a jej prace były pokazywane w ramach solowych wystaw w takich miejscach, jak m.in. Solomon R. Guggenheim Museum (Nowy Jork), Museum of Contemporary Art (Los Angeles), Stedelijk Van Abbemuseum (Eindhoven), Nationalgalerie (Berlin), Kunsthalle Wien (Wiedeń), Tate Gallery (Londyn), Martin-Gropius-Bau (Berlin), K20 Kunstsammlung Nordrhein-Westfalen (Düsseldorf), Musée d’Art Moderne de La Ville de Paris (Paryż) czy Centre Pompidou-Metz (Metz). Jej prace znajdują się w najważniejszych światowych kolekcjach sztuki współczesnej. 

 Strona artystki: http://www.rebecca-horn.de/