Ignacy Hirszfang

Ignacy Hirszfang (Izydor Hirszenfinkel vel Hirszfinkel) studiował w ASP w Krakowie w pracowniach Jacka Malczewskiego (1912-1914), Wojciecha Weissa (1913-1914) i Teodora Axentowicza (1918-1919). Prawdopodobnie kontynuował studia w Paryżu. Następnie zamieszkał w Łodzi. W 1922, obok m. in. Wincentego (Icchaka) Braunera, Karola Hillera, Witolda Wandurskiego wszedł w skład efemerycznej polsko-żydowskiej grupy „Srebrny Wóz”. W 1926 został członkiem „Grupy Łodzian” (która szybko zmieniła nazwę na Stowarzyszenie „Start”), również skupiającej artystów polskich i żydowskich. Wystawiał ze „Startem” w Łodzi (1926 i 1929) i w Krakowie (1930). Uczestniczył w wielu innych wystawach zbiorowych, zarówno ogólnopolskich, jak prezentujących żydowskie środowiska artystyczne. W pierwszej połowie lat 20. na jego twórczości odbiły się wpływy ekspresjonizmu, kubizmu i sztuki polskich formistów, na co wskazują syntetyczne, zrytmizowane formy jego wczesnych prac. W latach późniejszych przeszedł na pozycje bardziej realistyczne i klasycyzujące. Podczas kilkuletniego pobytu w Paryżu i południowej Francji na przełomie lat. 20. i 30. (1925-1937 ?) nawiązał kontakt z kręgiem międzynarodowej Ecole de Paris, co zaowocowało zainteresowaniem i przyjęciem pewnych cech stylistycznych postimpresjonizmu i sztuki Cézanne’a. Poza malarstwem tworzył wiele rysunków tuszem, sangwiną oraz pastele.