Andrzej Urbanowicz

Artysta i animator życia artystycznego na Górnym Śląsku. W latach 1956-58 studiował w ASP w Krakowie, później do 1962 roku w oddziale katowickim tejże uczelni.

Od 1960 roku wraz z żoną, artystką Urszulą Broll tworzyli i mieszkali w pracowni na poddaszu przy ul.Piastowskiej 1 w Katowicach, która w latach 60. i 70. działała jako niezależne centrum artystyczne i ważna przestrzeń rozwoju kontrkultury. W programie samokształceniowym organizowano spotkania i działania artystyczne, tłumaczono i wydawano niedostępne w języku polskim publikacje z zakresu filozofii Wschodu, ezoteryki, psychologii czy szeroko pojętej duchowości. Z inicjatywy Broll i Urbanowicza Piastowska 1 stała się miejscem działalności pierwszej polskiej gminy buddyjskiej. 

Urbanowicz należał do grup Arkat (1966–1969) oraz Oneiron (1965–1975), znanej także jako Liga Spostrzeżeń Duchowych. Był współorganizatorem trzech edycji Katowickich Spotkań Twórców i Teoretyków Sztuki (1968–1970). W latach 1969–1971 wraz z Henrykiem Wańkiem wydawał podziemne pismo artystyczne Nowe Bezpretensjonalne Pismo Święte, które ukazywało się w dwóch egzemplarzach.  We wczesnych pracach podejmował próby związane z malarstwem materii, w kolejnych dekadach wypracował własny eklektyczny język wizualny, nawiązując do sztuki art brut, surrealizmu, pop-artu czy sztuki psychodelicznej. Urbanowicz organizował także performensy i działania parateatralne w ramach grup Oneiron, Oneiron 2 i Oneiron 3. 

W 1978 roku wyjechał na stypendium Kościuszko Foundation do Nowego Jorku, gdzie przebywał do 1991 roku. Po powrocie wrócił do tworzenia w pracowni przy Piastowskiej. Od 2005 współpracował z ostatnią żoną i artystką Małgorzatą Borowską. z którą m.in. prowadził Towarzystwo Bellmer.

Jego prace znajdują się w kolekcjach prywatnych i publicznych m.in. w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie, Muzeum Sztuki, Muzeum Historii Katowic, Muzeum Górnośląskiego w Bytomiu i Muzeum Śląskiego.  

Jakub Gawkowski