Zorka Saglova

Choć Ságlová kształciła się w dziedzinie tkaniny artystycznej, była aktywna na wielu różnych polach. Jej pierwsze, powstałe na początku lat 60. abstrakcyjne rzeźby były bliskie nurtowi sztuki kinetycznej. Pod koniec lat 60. zaczęła łączyć action art i land art, dokonując serii tymczasowych interwencji w krajobrazie, często przesiąkniętych absurdalnym poczuciem humoru. Jej działanie z 1972 roku zatytułowane Pocta Fafejtovi (Hołd dla Fafejty) upamiętniało właściciela praskiej apteki, który reklamował prezerwatywy za pomocą rymowanych sloganów. Działaniu Ságlovej towarzyszyła osobliwie tajemnicza atmosfera, a polegało ono na uwolnieniu nadmuchanych prezerwatyw na terenie opuszczonej twierdzy Zahrádky. Po Hołdzie dla Fafejty, kiedy Czechosłowacja dostała się pod jarzmo otępiającej, konserwatywnej kontroli obyczajowej i kulturalnej określanej mianem „normalizacji”, Ságlová wycofała się z tego rodzaju publicznych działań. W latach 1972–1986 pracowała w zaciszu życia prywatnego, powróciwszy do tkactwa i tworząc monumentalne prace w tej technice. Upodobała sobie w tym okresie postać pojawiającego się często na marginesach gotyckich gobelinów królika, którego uczyniła centralną figurą swoich prac. Pod koniec epoki socjalistycznej zaczęła znów wystawiać, zwykle w przestrzeniach niszowych lub nieoficjalnych (takich jak Realistické divadlo [Teatr realistyczny] w Pradze, w 1988 roku).

Będąc siostrą Ivana Jirousa, poety i kierownika artystycznego The Plastic People of the Universe, oraz żoną fotografa Jana Ságla, Ságlová pozostawała w bliskiej relacji ze środowiskiem czeskiej kultury alternatywnej – w jej wczesnych działaniach (z Hołdem dla Fafejty włącznie) brali udział muzycy rodzącej się wówczas sceny rockowej. Tworzyła też improwizowane kostiumy i dekoracje sceniczne dla czeskiego zespołu rockowego The Primitives.