Tumielewicz

Malarz i grafik. Studiował na Wydziale Architektury Politechniki Gdańskiej, który ukończył w 1968 roku. Równocześnie uczył się malarstwa u dwóch wykładających na Politechnice profesorów  Adama Gerżabka i Władysława Lama. Następnie kontynuował studia na Wydziale Grafiki w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Poznaniu (obecnie Uniwersytet Artystyczny) ucząc się grafiki artystycznej w pracowni litografii prowadzonej przez profesora Lucjana Mianowskiego oraz malarstwa w pracowni profesora Tadeusza Brzozowskiego. Dyplom w PWSSP obronił w 1978 roku. Już podczas studiów, od 1971 roku, pracował jako asystent na Wydziale Grafiki PWSSP w Gdańsku. Cztery lata później objął Pracownię Litografii i Linorytu w gdańskiej uczelni, a następnie Pracownię Podstaw Grafiki Warsztatowej na Wydziale Grafiki i Pracownię Druku Wypukłego na Wydziale Malarstwa. W 1981 roku otrzymał Stypendium Fundacji Kościuszkowskiej w Nowym Jorku. W 1990 roku został kierownikiem Katedry Grafiki Artystycznej ASP w Gdańsku. Funkcję tę pełnił do 2000 roku. W 2012 roku otrzymał tytuł profesora zwyczajnego.

Jego pierwsza indywidualna wystawa odbyła się w 1965 roku w Bydgoszczy, później wystawiał m.in. w Warszawie, Krakowie, Paryżu czy Nowym Jorku. Tworzył prace w technice linorytu, litografii, akwatinty, akwaforty i monotypii, uprawiał także malarstwo. W swojej twórczości przechodził przez liczne etapy – od tematyki metaforycznej w latach 60., przez abstrakcję w I połowie lat 70. i realizm magiczny w II połowie. W 1971 roku wykonał pierwszy happening w Gdańsku. W latach 80. interesował się systemami barwnymi opisanymi w Teorii kolorów Goethego, a w okresie transformacji ustrojowej, do 1995 roku, komentował w swoich pracach wydarzenia polityczne. Niektóre cykle z tego okresu wpisują  się w nurt postmodernizmu. Po tym czasie zwrócił się ku malarstwu realistycznemu tworząc portrety, pejzaże i martwe natury.

Dorota Stolarska-Kultys