Liliana Zeic
17.12.1988 - 01.01.1970
Intermedialna artystka Liliana Zeic tworzy społecznie zaangażowaną sztukę, przyjmując mniejszościową, queerową perspektywę. Punktem wyjścia dla tworzonych od 2022 roku cykli intarsji są osobiste wspomnienia artystki z okresu dorastania. Relacje rodzinne Zeic naznaczone były zarówno chorobą alkoholową ojca, jak i konfliktami wynikającymi z jej nieheteronormatywnej tożsamości niezrozumiałej dla wiejskiej społeczności, w której wychowywała się w centralnej Polsce w latach 90. Zeic wraca do techniki wykorzystywanej w prowadzonym przez jej rodziców zakładzie meblarskim, korzystając jednak wyłącznie z powstającego w wyniku choroby drzew i uznawanego powszechnie za wadliwe czeczotowego drewna. W jego nieregularnej strukturze - pozbawionej typowych układów słojów - artystka rozpoznaje inność bliską inności queerowego ciała. Specyficzna struktura czeczoty jest faktycznie wynikiem działania tkanek zabliźniających, dlatego materiał ten - reprezentujący samoregenerację i wzrost - tak dobrze służy twórczyni w procesie przepracowywania traumy.
