Roger Hilton

Studiował w Slade School of Art w Londynie (1929–31) i Académie Ranson w Paryżu (1931–39). Wykładał m.in. w londyńskiej Central School of Arts and Crafts (1954–56). W latach 1935–51 wystawiał z The London Group. W tym okresie tworzył przede wszystkim prace kubizujące. W 1950 namalował swój pierwszy abstrakcyjny obraz, utrzymany w nurcie malarstwa informel. Znaczący wpływ na jego twórczość miało spotkanie w 1953 Constanta Antona Nieuwenhuysa – holenderskiego malarza, członka ugrupowania CoBrA. W owym czasie na krótko zajął się tworzeniem kompozycji abstrakcyjnych z użyciem silnie uproszczonych form i trzech podstawowych kolorów – nigdy jednak nie były to obrazy ściśle geometryczne. Nazywano go „uczłowieczonym Mondrianem”. Już w drugiej połowie lat 50. realizował prace nawiązujące do ekspresyjnego abstrakcjonizmu i abstrakcji lirycznej. W latach 60. jego obrazy coraz częściej stawały się figuratywne, cechował je charakterystyczny konturowy zarys i niespokojna linia przypominające rysunek dziecka. W efekcie stworzył własny, niepowtarzalny, „naiwistyczny” styl, niepozbawiony surrealistycznej fantazji, dużej dozy sensualizmu i energii. Od 1956 regularnie podróżował do swojego studia w Kornwalii (Newlyn, potem St Ives), dołączając do tamtejszego środowiska artystów. Przez ostatnie 10 lat swojego życia mieszkał w kornwalijskim Botallock. Uważany jest za jednego z ciekawszych angielskich artystów działających po II wojnie światowej. Reprezentował Wielką Brytanię na XXXII Biennale di Venezia (1964). W 1993 w Hayward Gallery w Londynie odbyła się retrospektywa twórczości Hiltona. Nie wystawiał w Grabowski Gallery.

Paulina Kurc-Maj (Cytat za: Swingujący Londyn. Kolekcja Grabowskiego, płyta DVD do katalogu wystawy, red. Anna Saciuk-Gąsowska, Paulina Kurc, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 2007, 98-99).