August Zamoyski

August Zamoyski (ur. 28 czerwca 1893 w Jabłoniu na Lubelszczyźnie, zm. 19 maja 1970 w Saint-Clar-de-Rivière, we Francji) – polski rzeźbiarz.

Syn Tomasza Zamoyskiego i Ludmiły z węgierskiej linii Zamoyskich, wnuk Augusta Zamoyskiego (1811-1889).

Pierwsze nauki pobierał w rodzinnym Jabłoniu. Tutaj nauczył się podstaw rzemiosła rzeźbiarskiego. W dużym majątku swoich rodziców poznał podstawy kowalstwa i stolarstwa. W 1912 ukończył Gimnazjum gen. Pawła Chrzanowskiego^[1] w Warszawie. W następnych latach studiował za granicą. W Szwajcarii chodził na wykłady ekonomii na uniwersytecie we Fryburgu, potem w Niemczech w Heidelbergu słuchał filozofii. W Berlinie uczęszczał na kurs rysunku malarza Lovisa Corintha. Po wybuchu wojny w 1914 dostał się do niewoli niemieckiej. Dzięki usytuowanym krewnym został przeniesiony do Berlina, gdzie pracował jako kamieniarz i snycerz, wieczorami chodził na kursy rysunkowe aktu w szkole Lewin-Funke. W snycerskim warsztacie gdzie pracował dostrzegł go przypadkowo Joseph Wackerle (wykładający w berlińskiej Kunstwerbeschule) i zaproponował mu pracę u siebie. W 1917 pracując nadal dla Wackerlego przeniósł się do Monachium. W trakcie pobytu w tym mieście poznał Stanisława Przybyszewskiego i dzięki niemu nawiązał kontakt z poznańską grupą ekspresjonistyczną "Bunt". Po powrocie do kraju brał udział w wystąpieniach tej formacji,a następnie przeniósł się do Zakopanego. Wraz z Leonem Chwistkiem, Tytusem Czyżewskim i Stanisławem Ignacym Witkiewiczem współtworzył grupę "Ekspresjonistów Polskich", która wkrótce przyjęła nazwę Formistów. W 1920 r. odwiedził Nowy Jork. Od 1923 przebywał głównie we Francji, jednak kilka miesięcy w roku spędzał w Zakopanem, gdzie zachował pracownię. Z tego okresu pochodzą też jego sukcesy sportowe. Do najbardziej spektakularnych należał przejazd rowerem z Paryża do Zakopanego - 2928 kilometrów po 130 dziennie. W 1929 roku był głównym organizatorem wystawy sztuki polskiej w Paryżu. W latach 1940-1955 mieszkał w Brazylii, gdzie założył i prowadził szkoły rzeźby w Rio de Janeiro i São Paulo. Od 1955 roku do śmierci mieszkał i tworzył we Francji. W 1956 roku przyjechał do kraju i wygłosił szereg odczytów o swoich doświadczeniach rzeźbiarskich. Do Polski przyjeżdżał jeszcze kilkakrotnie w latach 1963-1964 aby wybrać młodych polskich rzeźbiarzy na stypendium do Francji.