Alicja Klotylda Nowińska

Malarka, pedagog. Córka Roberta Thiele, właściciela ziemskiego, i Matyldy z Siperlińskich-Dudley; żona Napoleona Nowińskiego, lekarza miejskiego w Ozorkowie. Kształciła się artystycznie w akademii berlińskiej. W 1892 roku otworzyła w domu przy ul. Senatorskiej 36 w Warszawie szkołę artystyczną dla kobiet. Kursy obejmowały naukę rysunku węglem i kredą, pastele, studia z wzorów i żywych modeli, kopie z obrazów holenderskich, malarstwo na szkle, marmurze a nawet „snycerstwo szwedzkie”.

Nowińska wystawiała w Salonie Aleksandra Krywulta  kompozycje malarskie naśladujące gobelin o tytułach: Z Tannhäusera, 1894; Wenecjanka, 1895; Sielanka, 1896; Portret p. W, 1902. W 1897 roku artystka uhonorowana została I nagrodą za gobelin Les feux follets na Wystawie pracy kobiet w Warszawie. Pięć lat później przeprowadziła się do Łodzi, gdzie również prowadziła szkołę artystyczną. Według „Gońca” z 1903 roku na wystawie objazdowej w dziale artystów łódzkich Nowińska pokazała Martwą naturę, a w kwietniu tegoż roku pięć obrazów, m.in.: Portret młodego człowieka.

W zbiorach Muzeum Sztuki w Łodzi znajduje się Portret Christophora Scheiblera namalowany przez artystkę w 1904 roku być może  na zamówienie przemysłowca Karola Wilhelma II Scheiblera.

Ryszard Rau