Kolekcja Sztuki XX i XXI wieku

Kamienna książka, której treść pozostaje poza zasięgiem wzroku widza, jest refleksją artysty nad sposobem oddziaływania sztuki. Wyłaniająca się z wapienia książka Warpechowskiego to forma paradoksalna, skupiająca w sobie trudne do pogodzenia konwencje. Tom Poezje, którego nie można przeczytać ani nawet przekartować, staje się dziełem poetyckim. Ładunek patosu wprowadzony do pracy przez budulec i postument, na którym spoczywa książka, ściera się z komizmem przedmiotu wewnętrznie sprzecznego. Chociaż wydaje się, że Poems II jest rzeźbą, artysta nadał pracy podtytuł „obiekt konceptualny”, który, kwestionując ścisły podział na dzieła sztuki i rzeczy codziennego użytku, zdąża w kierunku metaartystycznej refleksji nad naturą języka sztuki. Warpechowski, pionier polskiego performansu, nie traci nic z charakterystycznej dla siebie śmiałości radykalnego zestawiania znaczeń i bezkompromisowości w ujawnianiu ambiwalencji rzeczywistości artystycznej.

Anna Nawrot (Cytat za: Korespondencje. Sztuka nowoczesna i uniwersalizm, red. Jarosław Lubiak, Małgorzata Ludwisiak, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 2012, s. 332)