Kolekcja Sztuki XX i XXI wieku

Reliefy Henryka Stażewskiego są konsekwentnym rozwinięciem przedwojennego konstruktywizmu w kierunku „obrazu-urządzenia” do widzenia. Artysta zastępuje tradycyjne płótno modularnymi elementami – pasami, listwami i kwadratami – układanymi w serie, permutacje i rytmy. W reliefach barwnych Stażewski bada interakcje tonów tak jak relacje między jednostkami w systemie. Prace te sytuują się na styku malarstwa, rzeźby i architektury: nie reprezentują rzeczy, lecz ustanawiają warunki dla zjawisk optycznych i porządkują pole wizualne według prostych, jasnych reguł. Serialność, ekonomia środków i precyzja konstrukcji tworzą język, w którym sens rodzi się z relacji, a rola widza polega na „domykaniu” dzieła własnym ruchem i doświadczaniem światła.