Kolekcja Sztuki XX i XXI wieku

Liczne prace Leszka Knaflewskiego z późniejszej fazy jego twórczości charakteryzuje obecność warstwy dźwiękowej. Artysta przeprowadzający pogłębioną i wieloaspektową refleksję nad problemem dźwięku postrzegał go między innymi jako proces przepływu energii, który implikuje nieustanne przemiany materii i ciągłe przeistaczanie się. Tak jest też w przypadku tej pracy. Pojawiają się w niej również wątki wanitatywne i o zabarwieniu erotycznym.

Angielski tytuł nadał pracy sam Knaflewski. Dzięki temu słowo play można rozumieć wieloznacznie. Z jednej strony odnosi się do aktu wykonywania muzyki, z drugiej do seksualnej zabawy. Drugie skojarzenie wywołane zostaje poprzez umieszczenie joysticka w centralnej części trumny. Obecność mikrofonu sugeruje, że joystick powinien wydawać dźwięki, pozostaje jednak niemy. Bezgłośnie opadający joystick można traktować jako ironiczną ilustrację niemocy artystycznej. Jedynie uderzany rytmicznie przy pomocy obrotowego mechanizmu talerz perkusyjny wydaje delikatne dźwięki, kontrastujące wyraźnie z rozmiarem głośnika. Podwieszona u góry kula dyskotekowa rozprasza światło, które w połączeniu z brzmieniem perkusji tworzy kameralny efekt, zachęcający raczej do kontemplacji niż do rockowego szaleństwa.

Motyw trumny pojawiał się kilkakrotnie w twórczości artysty, m.in. w audioperformensie pt. Trumna elektryczna, gdzie stawała się ona niejako pudłem rezonansowym, czy też w pracy pt. Balet biernego oporu.

Maria Franecka