Kolekcja Sztuki XX i XXI wieku

Fotografie przedstawiają cień artysty na trawie. Widzimy charakterystycznie wydłużoną sylwetkę ludzką. Prace te wpisują się w nurt fotografii postkonceptualnej, nastawionej na eksplorowanie możliwości medium fotograficznego i jego funkcji, rozpiętej pomiędzy rejestracją i stwarzaniem iluzji rzeczywistości. W podtekście również odwołują się one do wątków biograficznych artysty. Jako dziecko Lachowicz przeżył bombardowanie w Auschwitz. Wspominał, że kiedy spędzano więźniów z baraków do dołów ujrzał swój cień, ostry, jakby wykrojony laserem w szarym betonie. Cień – coś, co w sposób konieczny pada – stanowi ważny motyw jego fotografii, odsyła do platońskiej jaskini, nietzscheańskiego motywu wędrowca, moralnej antytezy. Jest metaforą ciemnej strony ludzkiej natury i symbolem upadku. Cień człowieka jawi się zatem jako praca łącząca doświadczenie sztuki z doznaniem przestrzeni, która wiąże się z intymnym przeżyciem niepokojącego odbicia rzeczywistości jako jej cienia.

Marta Ryczkowska (Cytat za: „Korespondencje. Sztuka nowoczesna i uniwersalizm", red. Jarosław Lubiak, Małgorzata Ludwisiak, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 2012, s. 570).