Kolekcja Sztuki XX i XXI wieku

Na 12 słupach zostały naklejone fotografie. Oglądane z odpowiedniej perspektywy składają się, niczym puzzle, na realny obraz mieszkania z wyposażeniem domowym i plakatem z nagą dziewczyną i marihuaną. Patrząc od drugiej strony, witają nas uchylone drzwi z tabliczką z nazwiskiem mieszkańca: H. Stażewski. Fotograficzny widok rozbitego na części mieszkania spaja błękitna linia – nieodzowny scotch bleu Krasińskiego. Niebieska linia scotch bleu jest najsłynniejszym gestem artysty. Naklejał ją zawsze na tej samej wysokości 130 cm, anektując niejako całą rzeczywistość: galerie, sklep mięsny czy bar „Gruba Kaśka” oraz własne mieszkanie i prace. Sama taśma scotch pojawiła się przypadkowo, gdy artysta okleił nią kilka drzew oraz dwie małe dziewczynki w Zalesiu Górnym pod Warszawą podczas towarzyskiego spotkania w domu artysty w 1968 roku. Na pytanie co owo oklejanie znaczy, odpowiadał, że nic albo że to, co sami sobie dopowiemy. „Zarozumialstwem ze strony artysty jest podtykanie ludziom pod nos obrazów jako obiektów do zachwytu. Czynię widzialnymi miejsca, ściany, okoliczności.” – mówił. Przyjaźnił się z nestorem polskiej Awangardy Henrykiem Stażewskim, z którym też dzielił pracownię w bloku w Warszawie. Po śmierci Stażewskiego w 1988 r. Krasiński zaczął tworzyć Hommage à Henryk Stażewski, czyli instalację z fotografiami wnętrza ich wspólnego mieszkania.

Maria Morzuch (Cytat za: Abecadło, red. Jarosław Lubiak, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 2010, s.nlb. [211]).