Benon Liberski

Malarz, grafik, rysownik. W 1951 roku rozpoczął studia w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi (obecnie Akademia Sztuk Pięknych), a następnie kontynuował je na Wydziale Grafiki Propagandowej w Katowickiej filii krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Dyplom obronił w 1954 roku. Debiutował w 1951 roku na Międzynarodowej Wystawie z okazji Światowego Festiwalu Młodzieży i Studentów w Berlinie. Otrzymał na niej I nagrodę za grafikę w dziale polskim. W 1955 roku uczestniczył w przełomowej „Ogólnopolskiej wystawie młodej plastyki” w Arsenale, a rok późnij wziął udział w „Wystawie ośmiu” będącej jej łódzkim odpowiednikiem. Od 1972 roku uczył w łódzkiej PWSSP, a w latach 1975–1981 pełnił funkcję jej prorektora.  

Benon Liberski wypracował własny malarski styl, w którym łączył warsztat realisty z elementami pop-artu. Nie był to jednak pop-art sensu-stricto ale jego unikatowa polska wersja. Artysta wprowadzał do swoich prac postaci kowbojów czy „komiksowe” akty, a w warstwie formalnej jego kompozycje często nawiązywały do filmowych plakatów. Charakteryzowała je gruba, giętka, ekspresyjna linia. Chętnie sięgał też po tematy związane z przemysłem. W monumentalnych obrazach portretował wnętrza industrialnych przestrzeni wypełnione plątaniną przeskalowanych rur i instalacji, które niemalże rozsadzały ramy kompozycji. Malował także panoramy miast –  zwłaszcza rodzinnej Łodzi oraz fabryk. Ukazywał je często w sposób syntetyczny, podporządkowując formę treści.  

Dorota Stolarska-Kultys