Kolekcja Sztuki XX i XXI wieku

Planimetria jest działem geometrii, w którym bada się własności figur geometrycznych płaskich, np. trójkątów, czworokątów, okręgów, hiperboli, paraboli, a parabola jest również (w literaturze) przypowieścią, której fabuła dla jasnego wyrażenia treści posługuje się schematami. Tak uczyniła artystka malując „Kompozycję planimetryczną. Wazę". Waza, a raczej jej obraz, rozkłada się na czterech „kartach”, płaszczyznach: czarnej, białej, czarnej i ciemnobłękitnej. Pierwsza jest tłem, ścianą lub stołem, na którym spoczywa obiekt. Druga i trzecia jest wazą widzianą w błysku, w najjaśniejszym świetle, a potem w najczarniejszej, nieprzeniknionej ciemności. Czym jest czwarta, ów zapadający w pamięć, niezwykły błękit? Powidokiem? Wspomnieniem? Kwintesencją tego, czym jest waza – parabolicznym, wypukłym kształtem? Te cztery abstrakcje ułożyły się więc w całkiem realistyczny obraz, opowiadający – parabolicznie – czym jest przedmiot.

Maciej Cholewiński (Cytat za: „Korespondencje. Sztuka nowoczesna i uniwersalizm", red. Jarosław Lubiak, Małgorzata Ludwisiak, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 2012, s. 162).