Kolekcja Sztuki XX i XXI wieku

Władysław Strzemiński starał się nadać obrazowi jednolity charakter, dlatego złagodził kontrasty barwne i zatarł granice przedstawionych obiektów. Obraz przedstawia pejzaż, najprawdopodobniej Koluszek, gdzie Strzemiński mieszkał w latach 1927-1931. Forma nawiązuje wyraźnie do twórczości Paula Cézanne’a. Podobieństwo wyraża się w sprowadzeniu domów do form geometrycznych, a także w syntetycznym, uproszczonym sposobie ukazania roślinności i nieba. Tendencja do zmniejszania kontrastów jest zgodna z rozwijaną przez artystę w latach 20. XX wieku teorią unizmu, wedle której obraz powinien stanowić organiczną jedność. Mimo że główny nurt jego twórczości w latach dwudziestych stanowiły kompozycje abstrakcyjne, Strzemiński nie porzucił zupełnie malarstwa pejzażowego. To właśnie w malowaniu z natury rozwijało się zainteresowanie dla procesu postrzegania zmysłowego, które stało się jednym z najważniejszych zagadnień jego późnej twórczości, zarówno plastycznej, jak i teoretycznej.

Anna Nawrot (Cytat za: „Korespondencje. Sztuka nowoczesna i uniwersalizm", red. Jarosław Lubiak, Małgorzata Ludwisiak, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 2012, s. 302)