Kolekcja Sztuki XX i XXI wieku

Motyw portretu wielokrotnego stał się popularny głównie za sprawą podobnych fotografii Marcela Duchampa czy Stanisława Ignacego Witkiewicza, wykonanych ok. 1917 r. Szpakowski, wykonując swój Portret wielokrotny kilka lat wcześniej, antycypował gesty tych uznanych artystów, tworząc jednocześnie kompozycję naznaczoną jego indywidualnym charakterem. Niemal cała twórczość Szpakowskiego, który był architektem i fotografikiem, koncentrowała się wokół zagadnienia linii. Zakrzywianie nieskończonych odcinków linii, zwielokrotnianie ich i przecinanie w różnych konfiguracjach nazwał pojęciem linii rytmicznych. W tej pracy temat linii również jest widoczny. Pomiędzy twarzą artysty, lustrami i aparatem fotograficznym uwidacznia się linia wzroku. Wydaje się być ona kluczowym tematem pracy. Linia biegnie od stojącego tyłem Szpakowskiego do jednego z jego lustrzanych odbić, a następnie po kolei odbija się w każdym kolejnym, aby poprzez odbicie na wprost kamery spotykać się ze wzrokiem widza. Fotografia pokazuje poprzez linię wzroku tą złożoną grę rzeczywistości i jej reprezentacji.

Karol Jóźwiak (Cytat za: Korespondencje. Sztuka nowoczesna i uniwersalizm, red. Jarosław Lubiak, Małgorzata Ludwisiak, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 2012, s. 590).