Kolekcja Sztuki XX i XXI wieku

Władysław Strzemiński nie przestawał malować obrazów figuratywnych, tworzył pejzaże i martwe natury, nawet portrety – malarstwo z natury nazywał wypoczynkowym lub eksperymentalnym. Podstawą dla tego obrazu było studium przedmiotów – butelki, jabłek, kosza, gazet. W początkach swojej twórczości Strzemiński chętnie zestawiał kontrastowe faktury – dobór przedmiotów w tej martwej naturze zdaje się być echem tego zainteresowania różnorodnością. W tej pracy widać także oddzielanie się plam barwnych od konturów – to charakterystyczna tendencja w figuralnych kompozycjach Strzemińskiego. Wynika ona z koncepcji powidoków, wedle której nie tylko kolory, ale także kształty występujące w sąsiedztwie oddziałują na siebie nawzajem. Obrazy komponowane zgodnie z zasadą powidoku są właściwie zdaniem sprawy z procesu percepcji, przedstawienie rzeczywistości jest w nich kwestią drugorzędną. Eksperymenty z przedstawieniem widzenia w malarstwie znajdą wyraz w pejzażach morskich oraz w powidokach słońca.

Anna Nawrot (Cytat za: „Korespondencje. Sztuka nowoczesna i uniwersalizm", red. Jarosław Lubiak, Małgorzata Ludwisiak, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 2012, s. 308)