Kolekcja Sztuki XX i XXI wieku

Datowana hipotetycznie na podstawie analizy formalnej. Jest ostatnią z serii  6 „Kompozycji  przestrzennych" przekazanych bezpośrednio  przez  artystkę  do  łódzkiej  kolekcji  muzealnej. Nie odnotowana  jednoznacznie  w  przebadanych  źródłach międzywojennych.  Identyfikowana  przez  J.  Zagrodzkiego z „Kompozycją przestrzenną" widoczną na fotografii z „Wystawy Grupy  Plastyków  Nowoczesnych",  Warszawa  1933, co budzi jednak wątpliwość. Jej  materialne  granice  limituje  „strefa” wydłużonego  graniastosłupa, poddanego wewnętrznym rytmizowanym podziałom wg. skali wielkości 5 : 8, 3 : 5, 2 : 3 na graniastosłupy  i sześciany,  których boki stanowią „płaszczyzny  rzutowe” poszczególnych „kształtów  przestrzennych”,  wzajemnie zestawionych pod kątem prostym i powiązanych płaszczyzną wygiętą w „S”. W stosunku  do  poprzednich,  kompozycja  ta charakteryzuje  się zastosowaniem bardziej skomplikowanych proporcji podstawowych wymiarów liniowych. Polichromowana  analogicznie do „Kompozycji  przestrzennej (4)", tym razem generalnie zgodnie z zasadą jednobarwności obydwu powierzchni każdego kształtu

(Zenobia Karnicka, cytat z katalogu: „Katarzyna Kobro 1989-1951. W setną rocznicę urodzin", kat. wystawy, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 1998, s. 134 )