Katja Novitskova
Mamaroo (Swarovski crystals)
Datowanie: | 2017 |
Technika: | instalacja |
Materiały: | plastik, żywica poliuretanowa, piankowa glina epoksydowa, szkło kryształowe, aluminium, motor |
Rozmiar: | wys. 160 cm, szer. 80 cm, głęb. 75 cm |
Sposób nabycia: | zakup (dotacja MKiDN) |
Data nabycia: | 11.08.2021 |
Numer inwentarzowy: | MS/SN/R/649 |
Dzieło dostępne na ekspozycji: | tak |
Opis dzieła
Dla systemów naukowych i finansowych ludzkie ciało jest zbiorem stale zmieniających się kodów, informacji i sygnałów. Twórczość Katji Novitksovej podejmuje temat procesu przemiany ciał organicznych w ich cyfrowe reprezentacje. Artystka zestawia wizualne przedstawienia danych, które nieustannie, choć niezauważalnie zbierane są przez otaczające nas czujniki, kamery i inne urządzenia. W pracy z serii "Mamaroo" łączy w jedną formę elektroniczne huśtawki dla niemowląt z reprezentacjami danych oraz aparaturami mogącymi służyć do ich pozyskiwania. Zmodyfikowane, rytmicznie poruszająca się forma jest również spekulacją na temat rodzącej się świadomości urządzeń przyjmujących funkcje opiekuńcze.
Jakub Gawkowski
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury - państwowego funduszu celowego.
Audiodeskrypcja
Autorka: Katja Novitskova
Tytuł: „Mamaroo (Kryształy Swarovskiego)”
Materiał: elektryczna huśtawka dziecięca, żywica poliuretanowa, pianka epoksydowa, glina, plastik, kryształy Swarovskiego, aluminium
Wymiary: dł. 70 cm szer. 60 cm wys. 155 cm
Rok powstania: 2017
Obiekt składa się z gotowych elementów, które artystka połączyła ze sobą nadając im nową rolę i nowe znaczenie. Elektroniczna huśtawka, tzw. bujak dla dziecka został przez artystkę zmodyfikowany. Na składanych metalowych nóżkach umocowany jest poziomy panel z wyświetlaczem na którym można wybrać jeden z sześciu sposób bujania huśtawki. Na przykład na kształt litery „u” lub odwróconej litery „u”, albo jak mała litera „m”. W miejscu, gdzie powinna znajdować się rynienka na dziecko, artystka zainstalowała wygiętą, falującą formę z przezroczystej żywicy poliuretanowej, na której pojawiają się czerwone wijące linie i czarny strukturalny rysunek związku chemicznego. Na tej formie znajduje się 4 owady z żywicy. Mają po sześć odnóży i zaokrąglone korpusy. Są czerwone, częściowo przezroczyste, dzięki czemu widać ich wnętrze: śrubki i blaszki. W głębi za owadami stoi asymetryczny uchwyt wysoki na ok. 15 cm. Trochę przypomina kurzą łapkę lub gałązkę, ma zmarszczki i jest w kolorze cielistym. Umocowano w nim na różnej wysokości dwa stożkowe pięciocentymetrowe kryształy. Takie same dwa kryształy znajdują się w podobnych uchwytach z tyłu urządzenia. Uchwyty są prostych i sterczą jak antenki, ale są skierowane w dół. Nad bujakiem jest łukowate ramię wysięgnika. Na jego końcu, który znajduje się mniej więcej nad środkiem bujaka, z plastycznego aluminium ulepiono konturowy kwiat o trzech płatkach. W jego środku zainstalowano dwie czerwone diody. Na ramieniu są też elementy plastikowe przypominające w ułożeniu pióropusz czy lwią grzywę. Cała ta część: rynienka i wysięgnik są ruchome. Bujają siedzące w rynience owady. Dwa czerwone świecące punkciki pojawiają się na podłodze lub ciele zwiedzających wystawę gości.
Praca z serii „Mamaroo” to spekulacja na temat bliżej nieokreślonej przyszłości, w której występują hybrydowe organizmy oraz pojawia się świadomość maszyn.
Autorka: Katarzyna Mądrzycka-Adamczyk
Konsultacja: Magdalena Rutkowska