Julian Raczko

Malarz, grafik, autor instalacji. Absolwent Politechniki Warszawskiej, gdzie w latach 1960–71 pracował, jako asystent. W 1963 roku zaczął prywatne studia malarskie pod kierunkiem Jana Betleya
 i Aleksandra Kobzdeja. Dwa lata później miał pierwszą wystawę w warszawskim Salonie Debiutów. Od 1989 prowadził zajęcia z rysunków na Wydziale Grafiki warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych.

W 1975 roku wystawiał w ramach sympozjum "Złotego Grona" w Zielonej Górze. W 1980 otrzymał Nagrodę Krytyki Artystycznej im. C.K. Norwida. Prace  Raczki  były również eksponowane na wystawach i projektach zbiorowych powstających w kręgu badaczki sztuki geometrycznej, Bożeny Kowalskiej (wystawy w Galerii 72 w Chełmie – lata (1986–87 i 1993) oraz Gerarda Jürgena Bluma Kwiatkowskiego.

Uprawiał abstrakcję geometryczną i  op-art. Wiele miejsca w swoim malarstwie poświęcił bryłom, szczególnie bliskie były Raczce kule. Widziane z różnych punktów widzenia, z rozmaitych perspektyw, przesłonięte szablonami bądź wyłaniające się z głębokiej czerni okolone poświatą. Podobnie w grafice poszukiwał  faktur złożonych z narastających gęstości punktów na płaszczyznach, które kojarzyły się twórcy z geometrią wielowymiarową, uwzględniającą czas, a być może i inne nieznane „wymiary”.

Ryszard Rau