Maciej Szańkowski

Rzeźbiarz, autor pomników i bardziej kameralnych realizacji. W latach 1951-1957 uczył się w Państwowym Liceum Technik Plastycznych w Zakopanem prowadzonym przez Antoniego Kenara. W 1957 roku rozpoczął studia na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Uczęszczał do pracowni prowadzonej przez Jerzego Jarnuszkiewicza. Jednocześnie uczestniczył w zajęciach prowadzonych przez Oskara Hansena, Jerzego Sołtana i Józefa Mroszczaka. Dyplom z wyróżnieniem otrzymał w 1963 roku. Po zakończeniu studiów przez trzy lata uczył w macierzystym liceum w Zakopanem. W latach 1971-1972 był stypendystą rządu francuskiego. Od 1982 do 2003 prowadził pracownię rzeźby w Państwowej Szkole Sztuk Plastycznych w Poznaniu (obecnie Uniwersytet Artystyczny w Poznaniu). W 1991 roku otrzymał tytuł profesora. W latach 1996-2008 był profesorem na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Był kierownikiem Zakładu Rzeźby.   

W centrum artystycznych zainteresowań Szańkowskiego znajdują się zagadnienia przestrzeni i światła, czerpie z tradycji konstruktywistycznej, konceptualizmu i abstrakcji geometrycznej. Początkowo wykonywał rzeźby spawane z metalu, z czasem zainteresowała go rzeźba minimalistyczna. Fascynują go formy, które mają zdolność "magazynowania przestrzeni" a także wewnętrzna przestrzeń obiektu traktowana jako tworzywo rzeźbiarskie. Artysta jest tu spadkobiercą teorii rozwijanej przez Katarzynę Kobro i Władysława Strzemińskiego.

Dorota Stolarska-Kultys