Kolekcja Sztuki XX i XXI wieku

Jednym ze sposobów uwolnienia wyobraźni może być zastosowanie odpowiedniej techniki malarskiej. Kwiaty są przykładem takiego działania. Ta balansująca na granicy abstrakcji martwa natura to nic innego, jak trzy nieregularne jasne plamy farby swobodnie odciśniętej na płótnie. One pojawiły się jako pierwsze – dopiero później, w wyniku sprowokowanych u artysty wolnych skojarzeń, zostały z wiązane z odpowiednim tematem. Max Ernst nazywał takie działania „przymuszaniem natchnienia”. Pozwalały one na przekroczenie ograniczeń rozumu, dotarcie do nieświadomości i otwarcie się na poszukiwaną przez surrealistów nadrzeczywistość. Odciskanie to tylko jeden z wielu automatycznych zabiegów plastycznych, jakie stosował. Był twórcą frotażu (odrysowywanie nierównej powierzchni – na przykład podłogi, na przyłożonym doń papierze) i reklażu (zeskrobywanie warstw farby), wykorzystywał również dekalkomanię (odbijanie rozlanej farby na papierze). W wielu przypadkach do tak powstałej kompozycji domalowywane były realistyczne elementy wzmacniające fantazmatyczny charakter wyobrażenia. Dzięki tym technikom zyskiwał nieograniczoną wręcz swobodę w wyrażaniu dalekich od przeciętności wizji, a jego prace cechowała swoista zmysłowość i na pół abstrakcyjna forma.

Paulina Kurc-Maj (Cytat za: „Abecadło", red. Jarosław Lubiak, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 2010, s.nlb.[79]).