Kolekcja Sztuki XX i XXI wieku

Gdy w 1926 r. Gorin zobaczył prace Mondriana, van Doesburga i Vantongerloo, tak o nich napisał w liście do przyjaciela: „Wszystkie etapy mojego rozwoju malarskiego przygotowywały mnie do zrozumienia praw neo-plastycznych. Tak bardzo byłem poruszony pięknem wielkiej dostojności, która ukazała mi się poprzez neoplastycyzm”. W prezentowanej pracy można zobaczyć najważniejsze założenia tego nurtu sztuki nowoczesnej. Neoplastycyzm był jednym z najbardziej intelektualnych kierunków awangardy, ograniczony do minimum formalnego – linii horyzontalnych i wertykalnych oraz barw podstawowych, miał ukazać abstrakcyjną myśl zreifikowaną w przestrzeni wizualnej obrazu. Nurt ten poważnie wpłynął na inne obszary sztuki, jak choćby na architekturę. „Te prace nie powinny być wystawiane jako malarstwo, lecz jako kreacje architektoniczne” – podobno tak Piet Mondrian, jeden z czołowych twórców neoplastycyzmu, skomentował wystawę Gorina w 1930 r.

Karol Jóźwiak Cytat za: Korespondencje. Sztuka nowoczesna i uniwersalizm, red. Jarosław Lubiak, Małgorzata Ludwisiak, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 2012, s. 196