Kolekcja Sztuki XX i XXI wieku

W „Obłokach" artysta puszcza wodze fantazji. Zezwala na to również widzowi. Każdy przecież choć raz w życiu, wpatrując się w obłoki, zgadywał, w co się ułożyły. Widział twarze, głowy, sylwety zwierząt czy górskie szczyty albo kontury krajów, by poprzestać na najbardziej banalnych przykładach. Wrażenie „chmurności” tej pracy pogłębia użyta technika – akwarela, której „wodnista” natura sprzyja utrwalaniu obrazów rozpływających się, zmiennych w swej naturze, efemerycznych, czyli obłoków właśnie. We wspomnieniach z dzieciństwa Czyżewski pisał: „Od najwcześniejszej młodości silnie zawsze na mnie robił wrażenie kolor biały, niebiesko- lub seledynowo-biały”. Wszystkie one (plus kilka równie zwiewnych) znalazły się „wśród obłoków”. Obraz, jak wiersz, składa się u Czyżewskiego z pozornie mało związanych ze sobą składników, lecz pasujących do siebie, jakby zawsze tam były.

Maciej Cholewiński (Cytat za: „Korespondencje. Sztuka nowoczesna i uniwersalizm", red. Jarosław Lubiak, Małgorzata Ludwisiak, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 2012, s. 172).