Kolekcja Sztuki XX i XXI wieku

Zofia Rydet

Zapis socjologiczny. Anno 1978-1981 /rzeszowskie/

Udostępnij:
Datowanie: 1978-1981
Technika: fotografia czarno-biała
Materiały:papier fotograficzny, karton
Rozmiar:wys. 39,4 cm, szer. 51 cm
Sposób nabycia:zakup
Data nabycia: 26.02.1982
Numer inwentarzowy:MS/SN/F/902
Dzieło dostępne na ekspozycji:tak

Opis dzieła

Cykl „Zapis socjologiczny” to monumentalny projekt, liczący kilkadziesiąt tysięcy negatywów. Artystka pracowała nad nim ponad dekadę. Jego tematem był portret człowieka w domu. Rydet odwiedziła dwadzieścia z czterdziestu dziewięciu ówczesnych województw w Polsce, by uchwycić odchodzący w przeszłość tradycyjny model życia. Fotografie łączy rygor kompozycyjny. Ukazują ludzi pozujących na tle wybranej ściany ich mieszkania. W „Zapisie” artystka połączyła tradycje fotografii egzystencjalnej z dokumentem socjologicznym i perspektywą bliską antropologii.



Zawsze na wprost, zawsze z powagą, zawsze w miejscu zamieszkania – zawsze w ten sam sposób ukazuje Zofia Rydet bohaterów swojego cyklu Zapis socjologiczny. Zmieniają się postaci, zmienia się otoczenie w którym pozują, ale zawsze pozostaje ten sam rodzaj skupienia, z jakim postaci zostają uchwycone na fotografiach i jaki przenosi się również na ich widzów. Oglądanie fotografii przypomina spotkanie z nieznajomymi, scharakteryzowanymi dokładnie dzięki precyzyjnie zarejestrowanym szczegółom opisującym ich społeczny status, materialną i duchową kulturę.



Realizowany od 1978 roku cykl stanowi najważniejsze dzieło Rydet. Tworzą go przejmujące dokumenty ukazujące życie ubogich mieszkańców polskich wsi (m.in. Suwalszczyzny, Podhala, Lubelszczyzny, Rzeszowszczyzny i Śląska), a także miast − Krakowa i Gdańska. Artystka z wielką skrupulatnością utrwalała wizerunki starszych osób w ich domach, pokazywała biedę, ale i przywiązanie do określonych wartości, polskiej tradycji czy religii.



Ewa Gałązka (Cytat za: Abecadło, red. Jarosław Lubiak, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 2010, s.nlb. [353]).

Zofia Rydet

W pracach artystki najważniejsze miejsce zajmował człowiek i problemy związane z jego egzystencją. Początkowo były to dzieci, np. w cyklu mały człowiek, wystawionym w 1960 roku. Inspiracją dla tych prac była fotografia Henriego Cartiera-Bressona i Edwarda Boubata oraz malarstwo Stanisława Wyspiańskiego. Od lat 60. wykonywała fotomontaże, stanowiące niemalże surrealistyczne interpretacje lęków i uczuć lub też ilustrujące etapy ludzkiego życia. Zainspirowana filmem włoskim z kręgu neorealizmu podjęła również refleksję nad ludzkim losem, przemijaniem, starością i śmiercią. Podniesienie egzystencjalnej charakterystyki do rangi dokumentu...

Inne dzieła tego artysty / artystki
Zobacz także
Powiązane obiekty