Kolekcja Sztuki XX i XXI wieku

Postać zaklęta w rzeźbie Kruka budzi współczucie. Zastygła w dramatycznym geście, choć jest już na kolanach, słania się, upada i topi w oblepiającym ją błocie, podnosi jeszcze miecz. W drugiej połowie lat 80. XX w. system komunistyczny rozpadał się w oczach, ale nie na tyle, aby dawać nadzieję na zmianę. „Solidarność” po wielkim wybuchu w sierpniu 1980 r., zdławiona w stanie wojennym rok później, wydawała się bezsilna i zrezygnowana, kraj zaś pogrążał się coraz bardziej w ekonomicznym chaosie. Rycerz, „ulepiony” z nietrwałych, łatwo psujących się materiałów, wydaje się być ucieleśnieniem opisywanej przez Witolda Gombrowicza, charakterystycznej polskiej „niemożności” zatrzaśnięcia się w pułapce opresyjnych, historycznych uwarunkowań. Grupa KOŁO KLIPSA, której członkiem był Mariusz Kruk nie pozwalała sobie na tworzenie tak jednoznacznych dzieł. Była zbyt przekorna, zbyt ironiczna i zdystansowana wobec kanonów i autorytetów. Spod stóp, kolan Rycerza spogląda na widzów surrealistyczne oko, meduza, polip.

Maciej Cholewiński (Cytat za: Korespondencje. Sztuka nowoczesna i uniwersalizm, red. Jarosław Lubiak, Małgorzata Ludwisiak, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 2012, s. 488).