Kolekcja Sztuki XX i XXI wieku

Kompozycja przedstawia rysunki mebli ukazane na czarnym tle. Mocno uproszczone formy zostały wydobyte z tła grubym konturem w różnych jaskrawych kolorach. Nieporadnie poprowadzona linia i zdeformowane kształty przypominają nieco rysunki dziecka. Na pierwszym planie umieszczony został biały stół, a przy nim krzesło. Motyw krzesła powtarza się jeszcze dwukrotnie: w tle i na stole, jednakże w tych dwóch przedstawieniach zaburzone zostają proporcje. Zmiana skali przedmiotów to zabieg celowy. W ten sposób artysta uniezależnia je od siebie, konstytuując nowe znaczenia. Tym samym podważa nasze przekonania dotyczące rzeczywistości. Świat przedstawiony na obrazie jest daleki od jednoznaczności, do której przywykliśmy, wymyka się próbom uporządkowania. Powstaje w oparciu o nowe znaczenia jako twór zrodzony z poetyckiej wyobraźni artysty. Podobnie jak w realizacjach przestrzennych (artysta tworzył je z przedmiotów codziennego użytku), Kruk wydobywa przedmioty z ich zwyczajnego kontekstu, przenosząc je w wykreowaną przez siebie przestrzeń. Tracą one wówczas właściwości, które im przypisywaliśmy, ulegają transformacji. W ten sposób autor realizuje swoje przekonanie o „niedefiniowalności” świata. Według niego rzeczywistość nie zawsze musi być zgodna z naszym wyobrażeniem o niej. Przedmioty, które zyskują nowy kontekst, nie muszą znaczyć tego, co pierwotnie. Nawiązując do semiotyki, artysta uwalnia znak od znaczonego, a co za tym idzie – sztukę od języka. Ma to związek z jego koncepcją sztuki, którą postrzega jako akt kreacji. W swoich realizacjach nigdy nie podejmuje aktualnych problemów społecznych czy politycznych, uważając, że działalność artystyczna nie powinna zajmować się odtwarzaniem, przetwarzaniem lub komentowaniem rzeczywistości, ale tylko i wyłącznie jej kreowaniem.

Praca została nabyta do zbiorów Muzeum Sztuki w Łodzi bezpośrednio od artysty.