Kolekcja Sztuki XX i XXI wieku

Twórczość Mariusza Kruka, zarówno malarska, jak i realizowane przez niego obiekty, bierze swój początek z poetyckiej wyobraźni autora. W swoich instalacjach artysta wykorzystuje zaczerpnięte z codzienności zwykłe przedmioty, takie jak meble, naczynia czy elementy garderoby. Znajdując im nowe, często zaskakujące miejsce w przestrzeni, tworzy za ich pomocą fantastyczne światy. Umieszczone w sytuacjach niespodziewanych, momentami wręcz surrealistycznych, oderwane od znaczeń sprzęty nie stanowią cytatu z rzeczywistości, ale wkraczają w nowy jej poziom. Nawiązując do semiotyki, artysta uwalnia znak od znaczonego, a w konsekwencji sztukę od języka. Aranżowane przez niego przedmioty pozostają znakiem, ale nie muszą znaczyć tego, co pierwotnie. Nie inaczej jest z omawianą tu pracą „Bez tytułu" – obiektem przestrzennym składającym się z pięciu części, którego centralnym elementem jest stolik w formie „stolikorzeseł”. Oparty na jednej nodze, pomimo pozornej niestabilności, utrzymuje się, dzięki osadzeniu w kolistej stopie. Równowagę, a zarazem symetrię, pozwalają też zachować „wyrastające” z krawędzi stołu oparcia od krzeseł na których zawieszone zostały elementy garderoby. To dwie czarne marynarki – damska i męska – stanowiące cielesne ślady ludzkiej obecności. Przed nimi na gładkim blacie stołu stoją puste naczynia, po stronie z damską marynarką – szklanka ze śladem szminki, po przeciwnej stronie – ugryziony pokal do piwa. Jak w wielu innych pracach, Kruk operuje tu przeciwieństwami. Jest to próba dotarcia do zagadnień uniwersalnych i wyraz dążenia do poznania, które staje się możliwe poprzez sztukę.

Artysta posługuje się metaforą, stół nie jest w pełni stołem, gdyż jest zarazem krzesłami, jednak może znaczyć też coś zupełnie innego. Jego niejednoznaczna forma prowadzi do niezliczonych skojarzeń. Odsyła do dobrze znanej sytuacji, ale jest ona otwarta na interpretację. Blat pomiędzy oparciami może być zarówno tym co łączy, jak i tym co dzieli. Ślady na szklankach przywołują przeszłe wydarzenia i towarzyszące im emocje. Mogą to być pozostałości namiętnych intymnych spotkań lub emocji towarzyszących rozstaniom. Kruk nie dając jednoznacznych odpowiedzi, odwołuje się do doświadczenia, subiektywnych doznań i przeżyć.

Praca została nabyta do zbiorów Muzeum Sztuki w Łodzi bezpośrednio od artysty.