Kolekcja Sztuki XX i XXI wieku

Obraz „Syn Marnotrawny" należy do grupy dzieł powstałych po powrocie Marii Hiszpańskiej-Neumann z sześciotygodniowej wyprawy do Egiptu. Podczas tej podróży artystka odwiedziła Kair, Karnak i Luksor. Wrażenia związane z podróżą silnie oddziałały na jej twórczość. W pracach powstałych w tym okresie Hiszpańska-Neumann poszukiwała formy, która oddałaby ponadczasowość kultury, liczącej sobie wiele tysięcy lat. Zaowocowało to stworzeniem serii obrazów imitujących technikę sgraffito, malowanych na dużych kartonach gruntowanych piaskiem wymieszanym z klejem winylowym (vinavil). Artystka pracująca z reguły w czarno-białej grafice wprowadziła w nich kolor, który jest elementem kluczowym kształtującym strukturę każdej z kompozycji nowego typu. „Malowidła egipskie” to głównie przenoszone na większy format szkice powstałe podczas podróży oraz obrazy o tematyce biblijnej, która już wcześniej pojawiała się w jej twórczości graficznej.

„Syn marnotrawny" nawiązuje do przypowieści z Ewangelii św. Łukasza dotyczącej bożego miłosierdzia. Pionową kompozycję niemalże w całości wypełnia monumentalna postać ojca-Boga górującego nad znajdującym się w dolnej części obrazu synem-człowiekiem. Statyczna figura, układ jej rąk i skosy szaty spływającej po obu stronach syna sugerują niewzruszoną ojcowską miłość. Obraz ukazuje scenę nawrócenia, na co wskazuje także kolorystka. Na tle zgaszonej brązowej palety wyróżniają się dwa elementy – biel chusty ojca i zielone nakrycie głowy syna. Biel to sugestia odnowy życia duchowego, zieleń jako kolor pośredni między niebiańskim błękitem i piekielną czerwienią ukazuje syna jako tego, który „był umarły, a znów ożył” (Łk 15, 11-32).

Hiszpańską-Neumann, nawet w motywach biblijnych, najbardziej interesowali żywi ludzie i ich emocje. W obrazie „Syn marnotrawny" za pomocą mocnych linii zbudowała bardzo sugestywny wyraz twarzy ojca. Z uwagą oddała jego spokój oraz smutne, lecz pełne wyrozumiałości, spojrzenie. Oblicze ojca może być interpretowane jako malarskie przedstawienie nowotestamentowej agape. Jest to bezwarunkowa miłość boska do ludzi, zdolna do wybaczenia każdego ludzkiego grzechu.

Praca została nabyta do zbiorów Muzeum Sztuki w Łodzi bezpośrednio od artystki.

Dorota Stolarska-Kultys