Kolekcja Sztuki XX i XXI wieku

Widok Złotego Rogu w Konstantynopolu rozczaruje wielbiciela malarstwa marynistycznego. Nie ma tu obrazu skłębionych fal i wycyzelowanych, walczących z morzem statków. Całą płaszczyznę płótna wypełniają niewielkie plamki układające się w niewyraźne zarysy żaglowców Istambułu. Temat wydaje się bez znaczenia, najważniejsza jest wibracja koloru i sposób widzenia formy. Zastosowana przez Signaca metoda malowania – puentyzlim, czyli budowanie formy za pomocą drobnych plamek – była wynikiem wprowadzonych w neoimpresjonizmie odkryć z zakresu optyki. Za ojca tego kierunku uważa się Georgesa Seurata. Jako pierwszy wykorzystał on w sztuce zasadę dywizjonizmu. Dywizjonizm polegał na użyciu w obrazie jedynie barw znanych z widma światła białego, pozostałe uzyskiwane były dzięki odpowiedniemu opracowaniu płótna. Czyste kolory położone obok siebie w odpowiedniej liczbie i natężeniu, a następnie oglądane z pewnej odległości – odbierane były przez widza jako barwa uzupełniająca. W ten sposób tworzenie malarstwa i jego ogląd ograniczony zostały do mechanizmu widzenia, a nie do skomplikowanej warstwy symboliczno-treściowej. Dla Signaca dodatkowo ogromne znaczenie miała uzyskiwana w ten sposób harmonia barw, w której widział harmonię moralną. Jest to podejście bliskie późniejszym poszukiwaniom Awangardy.

Paulina Kurc-Maj (Cytat za: Abecadło, red. Jarosław Lubiak, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 2010, s.nlb. [357]).