Kolekcja Sztuki XX i XXI wieku

Dzieło to mobil. Metalowe koła, zawieszone na żyłkach, poruszają się po wpływem ruchu powietrza. Odpowiednio podświetlone odbijają zmienne refleksy świetlne. Mobil staje się „urządzeniem” do metodycznego badania, jak formy w ruchu oddziałują wizualnie. Julio Le Parc był współzałożycielem francuskiej Groupe de Recherches d’Art Visuel (GRAV) [Grupa Badań nad Sztuką Wizualną]. Jest jednym z ważniejszych przedstawicieli sztuki konkretnej. Kontynuowała ona konstruktywistyczne założenie, by twórczość artystyczną traktować jako niemal naukowe badanie form. Miało ono służyć do przebudowy otoczenia i rzeczywistości społecznej.

Julio Le Parc to argentyński artysta, który, podobnie jak Martha Boto, uważany jest za przedstawiciela kinetyzmu i sztuki optycznej. W 1958 r. przeniósł się do Paryża, a dwa lata później współzałożył tam Groupe de Recherche d’Art Visuel (GRAV, 1960‑1968), skupiającą jedenastu artystów sztuki kinetycznej, przeciwstawiających się tradycyjnym formom twórczości. Jako członek ugrupowania Le Parc deklarował negację ekspresji artysty oraz sztuki opartej na jego osobistej inspiracji. W zamian postulował metodyczne badanie zjawisk wizualno-ruchowych i aktywny udział egalitarnej publiczności w odbiorze prac. Jak wynika z manifestu GRAV-u, jego sygnatariusze nie dążyli do stworzenia jednostkowego dzieła uświęconego przez zastaną tradycję artystyczną. Przeciwnie, ich celem była produkcja multiplikowalnych zespołów obiektów, które mogą stać się katalizatorem aktywności kolektywnej publiki. W tym sensie wprowadzenie silnika i samodzielnego źródła światła (żarówka) na zasadzie wizualnej gry podszytej prowokacją, miało wpływać na otoczenie Multipli. Dodatkowo miało także uwydatnić dynamizm obiektu i umożliwić szeroki wachlarz reakcji odbiorczych.

Piotr Słodkowski (Cytat za: Korespondencje. Sztuka nowoczesna i uniwersalizm, red. Jarosław Lubiak, Małgorzata Ludwisiak, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 2012, s. 612).