Kolekcja Sztuki XX i XXI wieku

Artur Żmijewski

Na spacer

Udostępnij:
Datowanie: 2001
Technika: film barwny z dźwiękiem, zapis cyfrowy
Materiały:film, zapis cyfrowy
Rozmiar:czas trwania 9 min 21 s min
Sposób nabycia:zakup
Data nabycia:
Numer inwentarzowy:MS/SN/V/32
Dzieło dostępne na ekspozycji:tak

Opis dzieła

Do udziału w filmie artysta zaprosił osoby sparaliżowane w wyniku uszkodzenia rdzenia kręgowego lub przewlekłej choroby. Zestawił bezwład ciał pacjenta z motoryczną sprawnością terapeuty. U obu przymusowy spacer wiąże się z cierpieniem.


Fizyczna ułomność nie musi oznaczać wyroku skazującego na unieruchomienie, izolację, pozostawienie sobie – co może przekształcać fizyczny uraz w równie, jeśli nie bardziej, bolesną traumę psychiczną. Dlatego jednak, że zazwyczaj tak się zdarza, Artur Żmijewski rozważa możliwość innego doświadczenia.

Zainscenizowane przez niego okoliczności stwarzają sytuację, w której niepełnosprawne osoby odzyskują pełną sprawność dzięki pomocy ludzi. To dzięki takiej pomocy odzyskują możliwość poruszania się – wyjścia na tytułowy spacer, mogą doświadczyć bliskości i stać się równoprawnymi uczestnikami codzienności.

W działaniach Artura Żmijewskiego wideo staje się bardzo paradoksalnym medium. Z jednej strony traktowane jest jako środek neutralnego zapisu sytuacji, zgodnego z tradycyjną strategią i poetyką wideo naturalnego, z drugiej jednak strony rejestrowane zdarzenia są całkowicie inscenizowane lub w dużym stopniu reżyserowane. Ta wbudowana w dzieło sprzeczność służy artyście do osiągania tego, co niemal niemożliwe, a mianowicie przekształcenia wideo w środek wywoływania empatii.

Jarosław Lubiak (Cytat za: Abecadło, red. Jarosław Lubiak, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 2010, s.nlb. [451]).

Artur Żmijewski

Pragnienie wzbudzania współodczuwania u ludzi przesądza o zaangażowaniu jego sztuki. W latach 90., ze względu na podejmowaną wówczas problematykę ciała i jego relacji z mechanizmami władzy − wykluczania, represji i stygmatyzacji, wiązano jego twórczość ze sztuką krytyczną. Sam w opublikowanym w 2007 roku tekście Stosowane sztuki społeczne nie tylko obstaje przy krytycznej funkcji sztuki wobec wszelkiego rodzaju władzy, ale, co więcej, postuluje przekształcenie sztuki w efektywną praktykę oddziaływania na społeczeństwo. W 2005 roku filmem Powtórzenie reprezentował Polskę na 51. Biennale w Wenecji.   Jarosław Lubiak (Cytat za:...

Zobacz także
Powiązane obiekty