Ewa Zawadzka
XXXIX
| Datowanie: | 1988 r. |
| Technika: | rysunek |
| Materiały: | grafit, katron |
| Rozmiar: | wys. 70 cm, szer. 100 cm |
| Data nabycia: | |
| Numer inwentarzowy: | MS/SN/RYS/1833 |
| Dzieło dostępne na ekspozycji: | tak |
Opis dzieła
Niezwykła precyzja i sugestywność zarówno grafik, jak i rysunków Ewy Zawadzkiej daje czysto estetyczną satysfakcję obcowania z dopracowanym warsztatowo dziełem. Artystka, związana ze Śląskiem, w dojrzałej twórczości posługuje się językiem wizualnym wypracowanym na podstawie współczesnego polskiego krajobrazu. Głównym motywem jej twórczości są betonowe geometryczne formy, nierzadko opatrzone widocznymi metalowymi zbrojeniami i uchwycone w kameralnym ujęciu. Widziane z bliska jawią się jak fragmenty większej tajemniczej i samoistnej całości. Porowate płaszczyzny betonowych ścian, linie prętów zbrojeń, a także krawędzie, otwory drzwiowe oraz bardzo wyrazisty modelunek światłocieniowy są obrazami współczesnych ruin, opuszczonych, pozbawionych śladu ludzkiej obecności, wcieleniem nastroju melancholii postindustrialnego miasta.
Anna Nawrot (Cytat za: Korespondencje. Sztuka nowoczesna i uniwersalizm, red. Jarosław Lubiak, Małgorzata Ludwisiak, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 2012, s. 406).
