Alina Szapocznikow 1926-1973 rzeźba
autor: | |
tytuł: | Alina Szapocznikow 1926-1973 rzeźba |
adres wydawniczy: | Łódź |
rok powstania: | 1975 |
rodzaj dokumentu: | druk ulotny |
adnotacja: | Składanka towarzysząca pośmiertnej wystawie rzeźby Aliny Szapocznikow w Muzeum Sztuki w Łodzi |
sygnatura: |
Opis
Alina Szapocznikow (16 maja 1926, Kalisz – 2 marca 1973, Praz-Coutant, Francja) jest jedną z najwybitniejszych polskich rzeźbiarek. Zajmowała się również grafiką. Artystka wychowywała się w Pabianicach, gdzie ukończyła Państwowe Gimnazjum Żeńskie im. Królowej Jadwigi. Po wybuchu wojny została uwięziona z matką w getcie w Pabianicach, następnie w Litzmannstadt Getto, skąd trafiła do niemieckich obozów koncentracyjnych Auschwitz-Birkenau, Bergen-Belsen, Theresinstadt, gdzie zastało ją wyzwolenie. Prosto z obozu pojechała do Pragi, gdzie rozpoczęła naukę artystycznego rzemiosła w pracowni rzeźby Otokara Velimskiego. W 1947 roku studiowała w praskiej Wyższej Szkole Artystyczno-Przemysłowej, a w latach 1948-1950 jako wolna słuchaczka w École nationale supérieure des beaux-arts w Paryżu. We Francji poznała swego przyszłego męża, późniejszego dyrektora Muzeum Sztuki w Łodzi, Ryszarda Stanisławskiego. Naukę przerwała choroba, przez którą wróciła do kraju. Nie zarzuciła jednak twórczości. Początkowo – zgodnie z wymaganiami epoki tworzyła rzeźby utrzymane w duchu socrealizmu, po śmierci Stalina i odwilży mogła zająć się po prostu rzeźbą. Jednymi z pierwszych jej prac z tego okresu są słynne, subtelne rzeźby powstałe około 1954 roku „Pierwsza miłość” i „Trudny wiek”, znajdująca się w Kolekcji Muzeum Sztuki w Łodzi. W 1963 roku Szapocznikow wróciła do Paryża, skąd jednak często wracała do Polski. We Francji odkryła dla swoich rzeźb tworzywa sztuczne, żywice syntetyczne. Często wykonywała odlewy własnego ciała a także ciała jej przybranego syna, Stanisława. W Paryżu wyszła po raz drugi za mąż za grafika Romana Cieślewicza. Dziesięć lat po przyjeździe do Francji zmarła na chorobę nowotworową. Była laureatką nagrody Fundacji Copleya za pracę „Goldfinger” (również znajdującą się w zbiorach Muzeum Sztuki) w 1965 roku. W jury zasiadły sławy sztuki XX wieku: Jean Arp, Marcel Duchamp, Max Ernst, Roberto Matta. Prezentowane tu wydawnictwo towarzyszyło pierwszej wystawie rzeźby zorganizowanej w Polsce po śmierci artystki. W Muzeum Sztuki w Łodzi pokazano na niej 151 prac obejmujących wszystkie etapy twórczości Aliny Szapocznikow.
Maciej Cholewiński
Projekt pn. Cyfrowe udostępnienie zasobów Muzeum Sztuki w Łodzi współfinansowany jest w ramach Działania 2.3 Cyfrowa dostępność i użyteczność informacji sektora publicznego, poddziałanie 2.3.2 Cyfrowe udostępnienie zasobów kultury, oś priorytetowa II E-administracja i otwarty rząd Programu Operacyjnego Polska Cyfrowa.
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Kwota dofinansowania: 679 359,96 PLN