Kolekcja Sztuki XX i XXI wieku

„Bez tytułu” to rzeźba wykonana w technice asamblażu. Składa się z trzynastu zróżnicowanych form, które są układane bezpośrednio na podłożu. Poszczególne elementy instalacji różnią się od siebie zarówno pod względem kształtu, jak i materiału. Nie tworzą zwartej konstrukcji i ich ustawienie może mieć różne warianty przy założeniu, że centralnym kształtem jest zawsze najcięższa biała, gipsowa forma. Artysta określą ją mianem formy-matki. Jej umiejscowienia w centrum rzeźby nie należy jednak rozpatrywać w kategoriach dosłowności, ale rozumieć raczej jako początek, punkt wyjścia i odniesienia dla pozostałych elementów. Cztery różnokolorowe powtarzające ją kształty wykonane z płótna, papieru i wosku to, jak twierdzi artysta, jej lekkie „dzieci”, które „pod okiem matki same się zabawowo organizują”. Wchodzą ze sobą w relacje, leżąc bezpośrednio na podłożu lub unosząc się w oparciu o inne elementy pracy, takie jak trzy gipsowe pierścienie lub kawałki desek. Chlanda obserwuje, jak rzeczy i ciała w unikalny sposób łączą się ze sobą.

W różnych wariantach pracy jeden fragment kompozycji pozostaje prawie niezmieniony. Jest to grupa elementów, na którą składają się wąska falista forma wykonana z kartonu, deska i tekturowo-parafinowy "kroczący krzyż", jak określa go artysta. Z ich pomocą Chlanda wprowadza do pracy element krajobrazu zaczerpnięty z malarstwa pejzażowego. Pojawiają się plany, horyzont i widnokrąg. Jako widzowie stajemy się świadkami zatrzymanej na chwilę, abstrakcyjnej „sceny rodzajowej” rozgrywającej się zarazem w krajobrazie, jak i w galerii. Tym, co szczególnie interesuje artystę, jest przestrzeń. W sformułowanej przez siebie ontologii rzeźby twierdzi, że jest ona integralnie z nią powiązana. W pracy „Bez tytułu” Chlanda anektuje fragment miejsca i rozbija geometryczny układ pomieszczenia, wprowadzając do niego zakomponowaną sytuację pejzażową. Praca została nabyta do zbiorów Muzeum Sztuki w Łodzi bezpośrednio od artysty.

Dorota Stolarska-Kultys