Kolekcja Sztuki XX i XXI wieku

Obraz „Magdalena" należy do grupy dzieł powstałych po powrocie Marii Hiszpańskiej-Neumann z sześciotygodniowej wyprawy do Egiptu. Podczas tej podróży artystka odwiedziła Kair, Karnak i Luksor. Wrażenia związane z podróżą silnie oddziałały na jej twórczość. W pracach powstałych w tym okresie Hiszpańska-Neumann poszukiwała formy, która oddałaby ponadczasowość kultury, liczącej sobie wiele tysięcy lat. Zaowocowało to stworzeniem serii obrazów imitujących technikę sgraffito, malowanych na dużych kartonach gruntowanych piaskiem wymieszanym z klejem winylowym (vinavil). Artystka pracująca z reguły w czarno-białej grafice wprowadziła w nich kolor, który jest elementem kluczowym, kształtującym strukturę każdej z kompozycji nowego typu. „Malowidła egipskie” to głównie przenoszone na większy format szkice powstałe podczas podróży oraz obrazy o tematyce biblijnej, która już wcześniej pojawiała się w jej twórczości graficznej.

W „Magdalenie" artystka odwołuje się do motywu Marii Magdaleny płaczącej u stóp Jezusa. Wskazuje na to zarówno tytuł, jak i typowa dla tej postaci kolorystyka sukni. Postać ujęta od pasa w górę wypełnia prawie całą płaszczyznę obrazu. Rękami i pochyloną głową opiera się o usytuowany wzdłuż prawej krawędzi pionowy element wykraczający poza ramy dzieła. Otwarta kompozycja sugeruje, że jest to wycinek sytuacji, a wymowna poza postaci przywodzi na myśl scenę Ukrzyżowania. Zainteresowana ludzkimi emocjami artystka skupia się na niejednoznacznej bohaterce, której tradycyjnie przypisuje się cechy takie jak ekspresyjność czy uczuciowość. Chociaż twarz jest spokojna i skupiona, emocje obecne są w ekspresyjnym układzie dłoni, które stanowią dominujący element kompozycji. Włosy Magdaleny przykryte są niebieską chustą, co jest nietypowe dla jej ikonografii. Dobrze obeznana w malarstwie religijnym Hiszpańska-Neumann wprowadza w ten sposób kolor symbolizujący życie niebiańskie i zbawienie. Łącząc go z oznaczającą namiętność i cierpienie czerwienią, wyraża ludzką naturę. Kompozycja przywołuje także tradycję malarstwa barokowego. W baroku, klęcząca pod krzyżem Magdalena to symbol grzesznej ludzkości, która kala się u stóp umierającego za nią Zbawiciela.

Praca została nabyta do zbiorów Muzeum Sztuki w Łodzi bezpośrednio od artystki.