Kolekcja Sztuki XX i XXI wieku

„Pieta" to fotografia czarno-biała przyklejona taśmą klejącą do miedzianej płyty używanej w wielu technikach graficznych. Nosi ona liczne ślady zarysowań oraz plamy pozostałe po stosowanym w tych procesach kwasie. Praca należy do większej serii obiektów łączących matryce graficzne z fotograficznymi odbitkami, w których Sławomir Kubala podjął próby oderwania się od płaskiego, dwuwymiarowego obrazu. Umieszczone na płycie zdjęcie przedstawia akt męski. Postać leży na postumencie przykrytym draperią. Głowa mężczyzny niknie w mroku niemalże zupełnie czarnego tła, z którego wyłania się twarz kobiety stojącej nad jego nagim ciałem. Układ postaci i ich wzajemna relacja nawiązują do upowszechnionego w średniowieczu przedstawienia piety, ukazującej martwego Jezusa leżącego na kolanach opłakującej go Matki Bożej. Wyobrażenie to u swojego zarania wskazywać miało na udział Marii w dziele Zbawienia. Tematyka religijna to jeden z najczęściej podejmowanych przez Kubalę wątków. Pojawia się w jego pracach w kontekście rozważań nad stereotypowo pojmowaną starością i śmiercią, czy też erotyzmem. Jego fotografie ukazują z jednej strony uniwersalne zagadnienia egzystencjalne, z drugiej przesycone są często wątkami osobistymi, związanymi zwłaszcza z relacją artysty z matką. Kubalę interesuje człowiek, jego kondycja w świecie oraz cielesność, w której tajemnicę stara się wniknąć. Ciała w jego pracach traktowane są w sposób rzeźbiarki, niczym pomniki czy monumenty. Zatracają swoje indywidualne cechy, są monumentalizowane, uogólniane, często androgyniczne. Tak jak w omawianej fotografii gubią się w otaczającym je mroku i pustce, wskazując na alienację człowieka w świecie. W twórczości Kubali dostrzec można silne inspiracje dziełami Rembrandta oraz gotyckim malarstwem ołtarzowym.