Zbigniew Gostomski
Bez tytułu (Draperie malowane)
| Datowanie: | 1981 |
| Technika: | malarstwo akrylowe |
| Rozmiar: | wymiary różne (patrz podkarty) |
| Sposób nabycia: | zakup |
| Data nabycia: | 16.08.1983 |
| Numer inwentarzowy: | MS/SN/M/1643/1-6 |
| Dzieło dostępne na ekspozycji: | tak |
Opis dzieła
„Bez tytułu" to zespół sześciu obrazów malowanych farbą akrylową na surowym płótnie bawełnianym. Centralnym punktem kompozycji jest duży równoległobok zbliżony do kwadratu (210 x 220 cm) lekko przesunięty względem osi pionowej. Do jego bocznych krawędzi przylegają dwie wąskie formy. Jedna jest pięcioboczna, u dołu zakończona dwoma kątami ostrymi przypominającymi lotki strzały. Druga ma kształt rozszerzającego się ku dołowi rombu. Analogiczne formy, w odwróconym układzie, zostały umieszczone także w odległości 70 cm od centralnego płótna. Ostatnim elementem pracy jest duży siedmiobok (183 x 180 cm) o nieregularnym kształcie usytuowany 50 cm nad największym płótnem. Forma przypomina prostokąt, którego lewy róg został wyciągnięty w dół. Wrażenie to potęgują różnej długości czarne linie wyrastające promieniście ku górze i równolegle do dolnej krawędzi. Podobne linie wypełniają również cztery wąskie formy znajdujące się po bokach centralnego obrazu. Są to symboliczne wyobrażenia sił naprężających płótno, a także odzwierciedlenie jego oporu podczas naciągania na blejtram. Z tego względu praca bywa czasem tytułowana „Draperie malowane".
Zbigniew Gostomski był zdania, że zdolność postrzegania nie może opierać się na samej formie, ale na tkwiącej poza nią regule przekształceń. Swoje działania opierał na poszukiwaniu systemów, które w sposób pewny i niepodważalny, umożliwiają kształtowanie widzenia w malarstwie tak, jak ma to miejsce w lingwistyce czy matematyce. W „Bez tytułu" do uporządkowania układu elementów artysta zastosował ciąg liczbowy Fibonacciego. Żyjący w XIII wieku matematyk stworzył szereg liczbowy, w którym każda z dwu kolejnych liczb stanowi ich sumę (1,1, 2, 3, 5, 8, 13, 21... itd.). Zasada ta łączy się z ideą złotego podziału. W oparciu o te reguły Gostomski precyzyjnie wyliczył odległości między poszczególnymi elementami kompozycji rozmieszczonymi w przestrzeni, wykorzystując w ten sposób matematyczną zasadę do stworzenia dzieła sztuki.
Praca została nabyta do zbiorów Muzeum Sztuki w Łodzi bezpośrednio od artysty.
Dorota Stolarska-Kultys
